nauki ścisłe i techniczne
Mikrobiologia, gleboznawstwo, jakość żywności i genetyka w rolnictwie (OBSIDIAN)
Głównym celem pola badawczego „Mikrobiologia, gleboznawstwo, jakość żywności i genetyka w rolnictwie” (OBSIDIAN) jest poznanie złożonych zależności zachodzących pomiędzy mikroorganizmami, roślinami i środowiskiem glebowym, które odpowiadają za produkcję i jakość pożywienia.
Kierownikiem zespołu EF jest prof. dr hab. Katarzyna Hrynkiewicz.
Działalność naukowa zespołu OBSIDIAN koncentruje się wokół:
- poznania bioróżnorodności mikroorganizmów środowiska glebowego i wpływu negatywnych czynników abiotycznych wywołanych zmieniającym się klimatem lub działalnością antropogeniczną;
- analizy mikroorganizmów towarzyszących roślinom (np. ryzosferowych i endofitycznych), które mogą w znaczącym stopniu stymulować wzrost roślin uprawnych oraz zwiększać ich tolerancję na niekorzystne warunki środowiskowe (np. susza, wysokie zasolenie gleb, niedobór składników pokarmowych);
- zrozumienia genetycznych podstaw interakcji zachodzących pomiędzy roślinami i endofitami oraz ich plastyczności fenotypowej;
- doskonalenia technologii stosowanych w produkcji żywności.
W efekcie przeprowadzonych badań naukowych powstaną nowe, unikalne bioprodukty, które znajdą zastosowanie w nowoczesnym rolnictwie oraz nowe technologie stosowane w produkcji żywności.
Pole badawcze jest przedsięwzięciem interdyscyplinarnym łączącym naukowców trzech Wydziałów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika: Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych (Katedra Mikrobiologii, Katedra Genetyki, Katedra Fizjologii Roślin i Biotechnologii), Wydział Chemii (Katedra Chemii Analitycznej i Spektroskopii Stosowanej) oraz Wydział Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej (Katedra Gleboznawstwa i Kształtowania Krajobrazu). Priorytetowe zadania obejmują następujące obszary nauki: mikrobiologię, inżynierię rolniczą, roślinoznawstwo i fizjologię roślin, nauki o żywieniu i technologię żywności oraz gleboznawstwo. Naukową motywacją tego interdyscyplinarnego zespołu jest szeroko pojęta współpraca międzynarodowa oraz kształcenie młodej kadry otwartej na pracę w instytucjach naukowych oraz w sektorze prywatnym.
Prof. dr hab. Katarzyna Hrynkiewicz – kieruje Katedrą Mikrobiologii na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Główne zainteresowania badawcze prof. Hrynkiewicz dotyczą molekularnej analizy struktur mykoryzowych, zastosowania mikroorganizmów w procesach fitoremediacji gleb oraz wykorzystania mikroorganizmów endofitycznych w promowaniu wzrostu roślin uprawnych. W latach 2002-2004 odbyła dwuletni staż podoktorski (Marie Curie Fellowship) w Institute of Soil Science and Plant Nutrition (University of Rostock, Germany), podczas którego uczestniczyła w realizacji projektu “Molecular and biological characterization of ectomycorrhizal strains for phytoremediation”. W 2010 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. “The significance and performance of microorganisms associated with the rhizosphere of willows (Salix spp.) in unfavourable soil conditions“. Od wielu lat prowadzi współpracę z zagranicznymi ośrodkami naukowymi z Niemiec, Szwecji i Danii, np. University of Tübingen, University of Rostock, Leibniz-Institute of Vegetable and Ornamental Crop, Swedish University of Agricultural Sciences, gdzie realizowała liczne staże naukowe, np, DAAD, STSM. Prof. Hrynkiewicz była koordynatorem grantu finansowanego przez EU (Marie Curie Reintegration Grant), kierownikiem pięciu grantów finansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Narodowe Centrum Nauki, opiekunem naukowym dwóch grantów PRELUDIUM oraz wykonawcą w licznych projektach realizowanych m.in. we współpracy międzynarodowej (np. ERA-NET, COST). W latach 2015-2019 była wykonawcą w projekcie „Boosting plant-Endophyte STability, compatibility and Performance Across ScaleS – BestPass” finansowanego w ramach projektu HORIZON2020 ikoordynatorem międzynarodowego zespołu badawczego WP1: Endophyte-plant compatibility. Prof. K. Hrynkiewicz prowadzi współpracę z firmami zagranicznymi zajmującymi się produkcją biopreparatów. Od 2019 r. jest Dyrektorem Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej Academia Copernicana.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Marcin Gołębiewski
- Agnieszka Kalwasińska
- Edyta Deja-Sikora
- Bliss Furtado
- Sonia Szymańska
- Agnieszka Zienkiewicz
- Grażyna Dąbrowska
- Krzysztof Jaworski
- Agnieszka Mierek-Adamska
- Aleksandra Szydłowska-Czerniak
- Dobrochna Rabiej-Kozioł/Aneta Jastrzębska
- Piotr Hulisz
- Przemysław Charzyński
- Marcin Świtoniak
- Mateusz Kwiatkowski
Doktoranci
- Pattarapong Inchana
- Jagoda Szydło
- Matteo Marangi
Polimery użytkowe, nanomateriały, membrany i kompozyty
Zespół Emerging Field “Polimery użytkowe, nanomateriały, membrany i kompozyty” składa się z naukowców na różnych etapach kariery zawodowej. Zdobyte dotychczas doświadczenie w realizacji poprzedniego projektu Emerging Field pozwala zaplanować dalszy rozwój naukowy, koncentrując się zarówno na silnej współpracy wewnętrznej, jak i międzynarodowej podczas realizacji projektów wchodzących w obszar EF (sites.google.com/view/membranesncu/emerging-fields). Głównym celem naukowym zespołu jest skupienie się na badaniach układów opartych na polimerach i nanomateriałach przeznaczonych do zastosowań w nowoczesnych technologiach. Wybrane układy nie są opisane w aktualnej literaturze, dlatego te nowe materiały i ich zastosowania potencjalnie przyczynią się do innowacyjności i konkurencyjności gospodarki krajowej i światowej.
Dzięki połączeniu nowatorskiej nauki o materiałach i membranach można przygotować materiały o dostosowanej morfologii do kontrolowanego rozdzielania. Niezbędna jest modyfikacja zarówno nanoarchitektury powierzchni, jak i struktury membrany. W ramach projektu, zostaną przygotowane i scharakteryzowane gęste i porowate membrany polimerowe z komercyjnymi i syntetycznymi nanonapełniaczami. Ponadto membrany zawierające wypełniacze zostaną przetestowane pod kątem zastosowań w perwaporacji (PV), termoperwaporacji (TPV), separacji gazów (GS) i destylacji membranowej (MD). Opracowane zostaną nanonapełniacze z grupy MOF i COF, zarówno niemodyfikowane, jak i dodatkowo sfunkcjonalizowane (np. poprzez wprowadzenie grup funkcyjnych czy pożądanej wielkości porów w strukturze). Celem tej funkcjonalizacji jest poprawa powinowactwa między membraną a separowaną mieszaniną w separacji gazów i cieczy. Modyfikacja membrany zostanie przeprowadzona również z naturalnie występującymi cząsteczkami, m.in. kwas merystynowy lub garbnikowy do modyfikacji hydrofobowości i szorstkości materiałów. Modyfikacja hydrofobowości i właściwości adhezyjnych zostanie wykonana za pomocą nanocząsteczek ceramicznych, czyli tlenków metali ziem rzadkich (REMO). Wprowadzenie REMO do matrycy polimerowej nastąpi również podczas formowania membran techniką elektroprzędzenia. Badania będą prowadzone w ścisłej współpracy z wiodącymi grupami naukowymi we Francji, Włoszech, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Arabii Saudyjskiej.
Planowana jest również synteza i charakterystyka grafenu (GR) i jego hybryd z tlenkami metali (MeOx) w celu utworzenia nanomateriałów węglowych (CNM). Nowe katalizatory zawierające GR i wybrany MeOx zostaną zsyntetyzowane z przeznaczeniem do rozszczepiania wody i wytwarzania wodoru. Opracowana zostanie strategia syntezy uwzględniająca dużą zmienność MeOx. Badania skoncentrują się również na strukturyzacji 3D płatków GR, uprzednio eksfoliowanych z komercyjnego proszku grafitowego. Przeprowadzone zostaną także badania nad GR i jego hybrydami z MeOx w reakcji wydzielania tlenu i reakcji wydzielania wodoru. W celu potwierdzenia przydatności otrzymanych katalizatorów w reakcjach rozszczepiania wody przewiduje się wykonanie pomiarów elektrochemicznych. Zostaną zsyntetyzowane nowe materiały elektrodowe niezawierające metali szlachetnych.
Przeprowadzone zostaną również badania nad wykorzystaniem CNM w zastosowaniach biologicznych oraz w badaniach powierzchni o właściwościach przeciwoblodzeniowych. Ostatnio, po raz pierwszy wykazano wpływ węglowodorów obecnych się w powietrzu na zamarzanie kropel wody. Występowanie tego zjawiska na nowych superhydrofobowych i superomnifobowych powierzchniach zawierających CNM będzie oceniane w kontrolowanej atmosferze. Biorąc pod uwagę nowe materiały przeciwoblodzeniowe, otrzymane zostaną powierzchnie superomnifobowe zawierające fluor na bazie nanorogów węglowych z wykorzystaniem fluorku tetrafluoroetyleno-sześciofluoropropylenu-winylidenu (terpolimer THV). THV nie był jeszcze stosowany w nauce o zapobieganiu oblodzeniu, a ponieważ zawiera więcej fluoru niż PVDF, powinien mieć lepsze właściwości przeciwoblodzeniowe. Nowe powierzchnie będą uzyskiwane w oparciu o fotolitografię bezmaskową dla mieszanin THV/CNM. Zbadane zostaną nanorogi węglowe, grafan (wykazujący większą hydrofobowość niż GR) oraz nanocebulki węglowe. Nowe powierzchnie przeciwoblodzeniowe będą otrzymywane również za pomocą elektroprzędzenia. Polimer THV zostanie wykorzystany do uzyskania nowych mat polimerowych zawierających CNM za pomocą połączonej metody elektroprzędzenia i natryskiwania. Maty powinny posiadać właściwości autoregeneracji, oparte na rekonstrukcji oddziaływań van der Waalsa/π-π pomiędzy CNM. Jest to o tyle ważne, że podczas zamrażania, ze względu na niski moduł Younga mat, mogą one zostać uszkodzone mechanicznie przez zamrożone kropelki. Gąbki otrzymane przy użyciu THV i CNM będą nową grupą materiałów przeciwoblodzeniowych. Gąbki zostaną otrzymane poprzez mechano-chemiczne proszkowanie THV węglanem amonu i CNM, a następnie ogrzewanie. Ważnym tematem badań jest również zastosowanie CNM do poprawy właściwości membran PVDF. Dotychczas stosowano nanorogi węglowe, jednak ostatnio otrzymano zupełnie nowy nanomateriał węglowy o nazwie “nanograforn” i przewiduje się zastosowanie tego materiału w kompozytach z PVDF. Badania będą prowadzone w ścisłej międzynarodowej współpracy z grupami badawczymi z Hiszpanii (Oviedo), Wielkiej Brytanii (Cambridge) i Japonii (Chiba, Kiusiu).
Projektowanie folii polimerowych o właściwościach biologicznych lub światłoczułych do zastosowań przemysłowych, biomedycznych i opakowaniowych jest przykładem otrzymywania materiałów aktywnych i/lub inteligentnych. Badania będą koncentrować się głównie na biopolimerach (ekologicznych alternatywach dla polimerów syntetycznych), takich jak skrobia, alginiany i chitozan. Materiały te są biodegradowalne, nietoksyczne i biokompatybilne. Dzięki obecności grup funkcyjnych w strukturze tych makrocząsteczek; można je modyfikować na różne sposoby, aby uzyskać pożądane właściwości. Biopolimery te będą modyfikowane poprzez wprowadzanie różnych środków, takich jak barwniki aromatyczno-heterocykliczne (fluoresceina, rodamina, eozyna, róż bengalski), co spowoduje uzyskanie właściwości fluorescencyjnych. Światłoczułe związki organiczne o niskiej masie cząsteczkowej są już stosowane w fotonice, litografii, ogniwach słonecznych, obrazowaniu fluorescencyjnym i medycynie; jednak nie ma takich materiałów do zastosowań w tanich produktach jednorazowego użytku.
Kolejną modyfikacją jest wprowadzenie do folii biopolimerowych substancji naturalnych (kwas kawowy, kwas chinowy, olejki eteryczne, polifenole) w celu wytworzenia materiałów o właściwościach antybakteryjnych i/lub przeciwutleniających. Folie tego typu znajdują zastosowanie jako opakowania do łatwo psującej się żywności oraz jadalne powłoki pokrywające produkt cienką warstwą, maseczki przy schorzeniach skóry, opatrunki na blizny, nośniki substancji aktywnych. Nano/submikroskalowe związki koordynacyjne (oparte na centralnych kationach rutenu i manganu) będą również stosowane jako modyfikatory polimerów do generowania aktywności biologicznej kompozytów. Badania będą dotyczyły zmiany struktury związku koordynacyjnego i właściwości redoks poprzez systematyczne zastępowanie skoordynowanych ligandów silniejszymi nukleofilami. Badania będą prowadzone we współpracy z grupami z Indii (Uniwersytet w Burdwan) i Niemiec (Uniwersytet w Erlangen-Norymberdze).
Prof. dr hab. Wojciech Kujawski – urodził się w Ostródzie. Jako laureat Konkursu Chemicznego organizowanego przez prof. Antoniego Swinarskiego, rozpoczął studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UMK, na kierunku chemia stosowana. Po ukończeniu studiów, rozpoczął realizację projektu doktorskiego, związanego z termodynamiką nierównowagową membran jonowymiennych, pod opieką prof. Anny Narębskiej. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w Polsce (w 2008 roku – za prace związane z rozdzielaniem mieszanin ciekłych techniką perwaporacji próżniowej) oraz we Francji (w 2011 roku – za prace opisujące właściwości równowagowe i transportowe membran jonowymiennych w kontakcie z mieszaninami wodno-organicznymi). W roku 2020 uzyskał tytuł profesora. Od roku 2017 pełni funkcję Kierownika Katedry Chemii Fizycznej i Fizykochemii Polimerów WCh UMK. Działalność naukowa prof. Kujawskiego związana jest z właściwościami równowagowymi, separacyjnymi i transportowymi membran polimerowych i ceramicznych, a także modyfikacją membran polimerowych i ceramicznych w celu uzyskania materiałów o nowych lub ulepszonych właściwościach. Opublikował ponad 190 prac naukowych (Scopus), aktywnie współpracując z wieloma ośrodkami zagranicznymi, m.in. we Francji, Szwecji, Słowenii, Czechach, Hiszpanii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, oraz na Ukrainie. Wyniki prac były wielokrotnie cytowane w publikacjach innych autorów (CI>4500, h=42 – Scopus), a także przedstawiane podczas krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Prof. Kujawski był wielokrotnie nagradzany przez JM Rektora UMK za osiągnięcia w działalności naukowo-badawczej i organizacyjnej. W latach 2014-2020 był Przewodniczącym Rady ds. Innowacji i Wdrożeń UMK. Jest współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Membranowego, będąc jego Prezesem w kadencjach 2015-2019 i 2019-2023. Należy także do Europejskiego Towarzystwa Membranowego. Prof. Wojciech Kujawski wypromował 6 doktorów, sprawuje opiekę nad kolejnymi 2 doktorantami. Realizuje także krajowe i międzynarodowe granty z NCN, NCBR, SI oraz NATO. W latach 2020-2022 koordynował prace EF “Nauki o polimerach i wielofunkcyjnych nanomateriałach.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Joanna Kujawa
- Stanisław Koter
- Katarzyna Knozowska
- Jolanta Kowalonek
- Jacek Nowaczyk
- Anna Katafias
- Dagmara Bajer
- Artur Terzyk
- Anna Ilnicka
- Emil Korczeniewski
- Piotr Szczepański
Doktoranci
- Małgorzata Skorupska
- Zuzanna Flanc
- Sare Akkol
- Abdellah Halloub
Biofizyka w nanoskali
Biofizyka w nanoskali – obejmuje następujące obszary badawcze: biofizykę, interdyscyplinarne zastosowanie informatyki, biotechnologię i mikrobiologię, nanotechnologię i nanonaukę, jak również fizykę atomową, molekularną i chemią fizyczną.
Kierownik zespołu – dr hab. Karolina Mikulska-Rumińska, prof. UMK
Działalność naukowa pola badawczego „Biofizyka w nanoskali” koncentruje się na badaniach dotyczących interdyscyplinarnej biofizyki na poziomie molekularnym i obejmuje trzy zazębiające się kierunki badań obejmujące:
- Rozwój metod obliczeniowych i zaawansowanej analizy danych – Celem projektu jest opracowywanie nowych teorii i metod, jak również analiza danych związanych z biofizyką obliczeniową. Jednym z badanych zagadnień będzie określanie ścieżek dyfuzji niewielkich molekuł, tj. ligandów, w układach biofizycznych przy pomocy wzmocnionego próbkowania wykorzystującego uczenie maszynowe. Celem jest zaobserwowanie przejść energetycznych w znacznie krótszej skali czasowej niż to możliwe w klasycznym podejściu. Metoda ta jest rozwijana przez członków zespołu, a najnowsze implementacje komputerowe są ogólnodostępne dla innych badaczy poprzez pakiet PLUMED. Inne badania dotyczyć będą zaawansowanej analizy danych z eksperymentów spektroskopii nieradiacyjnego przeniesienia energii FRET czy rozwój nowych metod związanych z modelowaniem dynamiki układów biologicznych.
- Wykorzystanie metod molekularnej biofizyki obliczeniowej do badań biomedycznych i biotechnologicznych – Te badania obejmują dwa nurty. Celem pierwszego jest zastosowanie metod biofizyki obliczeniowej i bioinformatyki do oceny roli różnych typów bioaktywnych lipidów oraz ich wzajemnych relacji względem białek kluczowych w procesach regulowanej śmierci komórki, m.in. w apoptozie (cytochrom) i ferroptozie (lipooksygenaza). Drugi nurt będzie skupiał się na badaniu enzymów bakteryjnych wykorzystywanych w biotechnologicznym przetwarzaniu substancji chemicznych, składników kosmetyków oraz dodatków do żywności. Metody biofizyki obliczeniowej posłużą do ulepszania takich właściwości enzymów jak: aktywność, termostabilność oraz selektywność. Obie tematyki obejmują silną współpracę z grupami eksperymentalnymi (USA, Chiny). Synergia badań teoretycznych prowadzonych na UMK oraz doświadczeń prowadzonych w innych laboratoriach pozwoli lepiej zrozumieć molekularne podstawy procesów zachodzące w organizmach żywych w nanoskali.
- Eksperymenty biofizyczne i biochemiczne dla pojedynczych biomolekuł i wybranych komórek – w badaniach wykorzystane zostaną dostępne nam mikroskopy sił atomowych do obrazowania i badań nanomechaniki białek ważnych w układzie nerwowym. Rozszerzony zostanie zakres pomiarowy małych sił dla pojedynczych molekuł w obszar poniżej 100 pN, poprzez budowę nowego przyrządu opartego na idei szczypiec magnetycznych Opracowane będą nowe biomateriały na bazie tlenku grafenu i asparaginazy – enzymu o potencjalnym zastosowaniu w terapii nowotworów. Tematyka obszaru (iii) związana jest też z nowymi sensorami. Będziemy badać doświadczalnie i teoretycznie (modelowanie komputerowe – dokowanie i symulacje dynamiki) receptory purinergiczne (P2X7) jak i ich oddziaływania z ligandami oraz z czynnikami mitotycznymi (neuroligina 3). Ważnym z praktycznego punktu widzenia aspektem badań biofizycznych w tym obszarze będzie głębsze poznanie receptorów muskarynowych i kanałów sodowych owadów. Szukane będą substancja neuroaktywne, które mogą pomóc zwalczać malarię. Wykorzystane zostaną zaawansowane metody elektrofizjologiczne i obliczeniowe. Planujemy współpracę z ekspertami z Francji i USA.
Badania prowadzone w ramach pola badawczego „Biofizyka w nanoskali” mają charakter silnie interdyscyplinarny. Dzięki planowanym pracom powstaną nowe metody obliczeniowe oraz nowe metody analizy danych (obliczeniowych i eksperymentalnych). Metody biofizyki obliczeniowej pozwolą wyjaśnić molekularne mechanizmy ważnych procesów biofizycznych zachodzących z udziałem ligandów małocząsteczkowych. Badania mogą przyczynić się do opracowania leków na choroby związane z regulowaną śmiercią komórek i do lepszych narzędzi biotechnologicznych (pojawią się ulepszone techniki uzyskiwania naturalnych słodzików i przeciwutleniaczy). Dodatkowo, badania eksperymentalne, wspierane modelowaniem, dadzą wgląd w działanie receptorów błonowych ważnych w procesach nerwowych i rozwoju nowotworów. Mamy nadzieję na opracowanie nowych typów biosensorów.
W ramach pola badawczego przewidziana jest ścisła współpraca między naukowcami z Wydziału Fizyki, Astronomii oraz Informatyki Stosowanej, Wydziału Biologii i Nauk Weterynaryjnych oraz z Wydziału Chemii reprezentujących odpowiednio takie dyscypliny naukowe jak: nauki fizyczne, nauki chemiczne, nauki biologiczne oraz nauki techniczne (informatyka).
Zespół naukowy pracujący w ramach wyłaniającego się pola badawczego „Biofizyka w nanoskali” współpracuje z ośrodkami zagranicznymi, m.in., z USA, Chin, Australii, Brazylii czy z Europy (Francja, Finlandia). Planowane jest dalsze poszerzanie współpracy na inne ośrodki naukowe (m.in. z Japonii i Holandii).
Dr Karolina Mikulska-Rumińska – Jest pracownikiem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej (WFAiIS) UMK. Urodziła się w 1985 roku w Toruniu. W 2009 roku ukończyła fizykę ze specjalnością medyczną na WFAiIS UMK oraz rozpoczęła studia doktoranckie w ówczesnym Zakładzie Biofizyki i Fizyki Medycznej. W 2014 roku, będąc wśród 5% najlepszych studentów, obroniła z wyróżnieniem rozprawę doktorską z biofizyki pt. „Wykorzystanie metod symulacji komputerowych do interpretacji wyników spektroskopii sił pojedynczych biomolekuł” napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Wiesława Nowaka. Odbyła dwa międzynarodowe staże naukowe: (i) na École Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL) w Szwajcarii w grupie Prof. G. Dietlera (6 miesięcy) oraz (ii) staż podoktorski w School of Medicine na Uniwersytecie w Pittsburghu (USA, 2.5 roku) w grupie Prof. I. Bahar. Brała udział w >10 grantach (m.in. Narodowego Centrum Nauki (NCN), Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW) czy National Institutes of Health (NIH)), w tym w ośmiu jako kierownik/beneficjent. Uzyskała granty Narodowego Centrum Nauki PRELUDIUM3 oraz SONATA15. Ponadto, odbyła również staż naukowy w firmie farmaceutycznej ADAMED (Polska) oraz była odpowiedzialna jako Project Manager za część obliczeniową grantu uzyskanego od firmy farmaceutycznej Shire (USA). Jest beneficjentką >10 stypendiów, m.in. zeszłorocznej edycji L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki w kategorii habilitacyjnej (3 kobiety rocznie w Polsce), międzynarodowego stypendium Sciex-NMSch, stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla doktorantów czy Stypendium Marszałka. W 2022 była beneficjentką prestiżowej, międzynarodowej nagrody L’Oréal-UNESCO International Rising Talents 2022, przyznawanej corocznie piętnastu „wschodzącym talentom” nauki – kobietom, których badania mogą zmienić świat. Do tej pory w ciągu 20 lat wyróżnienie to otrzymały tylko cztery Polki. Wyniki swoich badań prezentowała na ponad 30 konferencjach krajowych i międzynarodowych m.in. na referatach w USA, Hiszpanii czy w Niemczech. Ostatnie 6 lat poświęciła na intensywne badanie procesu ferroptozy występującego m.in. w chorobach neurodegeneracyjnych, nowotworach, astmie oraz w sepsie. Jej publikacje zawierające przełomowe odkrycia nad zjawiskiem ferroptozy, zostały opublikowane m.in. w Cell czy Nature Chemical Biology, są szeroko cytowane na całym świecie. Oprócz intensywnie zgłębianego procesu ferroptozy dr Mikulska-Rumińska bierze udział w kilku innych projektach naukowych m.in. tworzy nowe narzędzia komputerowe dostępne w programie ProDy (> 2,3 mln pobrań) służącym do kompleksowej analizy sekwencji, struktur białkowych i wyników symulacji komputerowych. Narzędzia te są szeroko stosowane przez środowisko naukowe. W 2021 roku została ona ujęta na liście stu najbardziej inspirujących Polek roku 2021 wg „Forbes Women”, a w 2022 roku otrzymała wyróżnienie „Rzeczypospolitej Cyfrowej” (od dziennika „Rzeczypospolita”) za wkład w polską transformację cyfrową i wdrażanie nowych technologii.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Katarzyna Walczewska-Szewc
- Jakub Rydzewski
- Piotr Ablewski
- Łukasz Pepłowski
- Wiesław Nowak
- Milena Jankowska
- Katarzyna Roszek
- Marek Wiśniewski
- Joanna Czarnecka
- James Mattock
Doktoranci
- Sylwia Czach
- Beata Niklas
- Tugce Gokdemir
- Julia Duda
Inżynieria i Technologie Materiałów
Inżynieria i Technologie Materiałów – obejmuje następujące dziedziny: mulidyscyplinarne nauki o materiałach, fizykę stosowaną, metalurgię
i inżynierię metalurgiczną oraz naukę i technikę jądrową.
Kierownikiem jest dr hab. Anna Zawadzka, prof. UMK.
Działalność naukowa pola badawczego Inżynieria i Technologie Materiałów (Material Science and Technology) koncentruje się wokół obszarów tematycznych obejmujących:
- wytwarzanie i charakteryzację wielofunkcyjnych materiałów w postaci cienkich warstw i nanostruktur,
- badania właściwości cieplnych kryształów mieszanych,
- poszukiwanie materiałów scyntylacyjnych,
- rozwój próżniowych technologii do wytwarzania cienkich warstw i nanostruktur oraz wysokociśnieniowych metod hodowli kryształów.
Wytwarzanie, charakteryzacja i rozwój nowych materiałów o oryginalnych właściwościach fizycznych stanowi jeden z podstawowych elementów w rozwoju przyszłych technologii. Poszukiwanie ciekawych wielofunkcyjnych materiałów do zastosowań w fotowoltaice
i optyce nieliniowej to jeden z ważnych tematów współczesnej inżynierii materiałowej
i nanotechnologii. Celem badań jest optymalizacja parametrów fizyko-chemicznych cienkich warstw oraz nanostruktur wykonanych z różnorodnych materiałów o pożądanych własnościach do zastosowań w fotowoltaice, optoelektronice i optyce nieliniowej. Jako materiały do badań wykorzystane zostaną materiały absorpcyjne o strukturze perowskitu, materiały organiczne (w tym supramolekuły) oraz kompleksy organiczne z metalami.
Kryształy mieszane są obecnie wykorzystywane do produkcji wielu elementów optoelektronicznych: detektorów promieniowania wysokoenergetycznego, urządzeń optoelektronicznych, modulatorów elektrooptycznych, ogniw słonecznych czy podłoży. Ich właściwości fizyczne można w znacznym stopniu zmieniać, dobierając odpowiedni materiał i/lub jego zawartość. Celem prowadzonych badań jest wykorzystanie różnych metod fototermicznych i optycznych do badania kryształów mieszanych na bazie CdTe, domieszkowanych atomami Be, Mn, Se oraz Mg. Badane kryształy będą hodowane wysokociśnieniową metodą Bridgmana w atmosferze argonu. W ramach badań zostanie przeprowadzona kompleksowa charakteryzacja właściwości otrzymanych kryształów, co pozwoli wskazać potencjalnie nowe materiały do zastosowań praktycznych.
Scyntylatory to materiały zdolne do przekształcania promieniowania o wysokiej energii, takiego jak promieniowanie rentgenowskie lub gamma, w światło widzialne lub bliskie widzialnemu. Są szeroko stosowane jako detektory w diagnostyce medycznej, fizyce wysokich energii i eksploracji geofizycznej. Badania nowych materiałów scyntylacyjnych oparte zostaną o próbki pochodzące z czołowych jednostek zajmujących się ich wytwarzaniem: IKZ (Berlin), NTU (Singapur), KMUTT (Bangkok) oraz Łukasiewicz PORT (Wrocław). Badane będą próbki półprzewodnikowych kryształów tlenkowych, kryształów halogenków ołowiowych i bezołowiowych z grupy perowskitów oraz granaty itru i lutetu aktywowane jonami ziem rzadkich. Charakteryzacja materiałów o potencjale aplikacyjnym
w detekcji promieniowania jonizującego polegać będzie na pomiarach widm wysokości impulsu, profili czasowych scyntylacji oraz radio- i termoluminescencji. Planowane jest nawiązanie współpracy z grupami z USA i Francji.
Pole badawcze skupia naukowców reprezentujących dyscypliny: fizyka oraz inżynieria materiałowa.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Winicjusz Drozdowski
- Karol Strzałkowski
- Jacek Zakrzewski
- Michał Makowski
- Przemysław Płóciennik
- Krzysztof Wiśniewski
- Marcin E. Witkowski
Doktoranci
- Abdellah Bachiri
- Diksha Singh
- Agnieszka Marjanowska
- Amina Laouid
- Mohammed Boumhamdi
- Ali Abouais
- Konrad Jacek Drozdowski
- Mohanad EID
nauki o życiu
Nowe Technologie w Onkologii
Kierownik zespołu – dr hab. Wojciech Jóźwicki, prof. UMK.
Postęp technologiczny w medycynie oznacza doskonalenie technik diagnostycznych i terapeutycznych. Jest jednak także źródłem pewnego rodzaju nadmiaru informacji o chorobie, z punktu widzenia percepcji nawet wysoko wykwalifikowanego pracownika jednostki medycznej. Nie można wykluczyć, iż pozyskiwane dane zawierają ważne informacje, które nie są bezpośrednio dostępne człowiekowi i wymagają zastosowania zaawansowanych narzędzi informatycznych. Podobnie wybór nowych terapii wymaga analizy coraz większych zasobów danych. Rozwój technologii informatycznych umożliwia, nieosiągalny jeszcze niedawno, udział systemów opartych na sztucznej inteligencji w procesie opracowania danych medycznych. Naszą uwagę w obecnym zadaniu naukowym zwrócimy na ocenę podatności komórek, w tym komórek nowotworowych, na nowe substancje z grupy fitochemikaliów, w szczególności polifenoli. Pozyskane leki z tej grupy związków charakteryzuje minimalizacja, a nawet całkowite stłumienie, wystąpienia działań niepożądanych w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią.
Do działań innowacyjnych uwzględnionych w projekcie należą: (i) techniki oczyszczania związków pochodzenia naturalnego; (ii) ocena ich biodostępności i naturalnej aktywności; (iii) ocena ich właściwości przeciwnowotworowych, przeciwzapalnych i neuroprotekcyjnych w modelach in vitro; (iv) narzędzia i techniki analizy danych z wykorzystaniem sztucznej inteligencji (AI), w ocenie mechanizmu działania badanych substancji i ich przydatności w nowych terapiach onkologicznych. Pozyskanie technologii ekstrakcji badanych substancji z wybranych roślin oraz ocenę wpływu ekstraktów na komórki nowotworowe zaplanowane zostało we współpracy z Wydziałem Inżynierii Chemicznej – University Rovira Virgili, Hiszpania. Opracowanie algorytmów sztucznej inteligencji wspomagających dobór ekstraktów oraz konsultacje dotyczące opracowania wyników przeprowadzone będą współpracy z Animal and Human Health Engineering, Belgia, University of Alabama w Birmingham, USA oraz w Instytucie Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Poznańskiej. Zadania badawcze realizowane są w ramach współpracy dwóch wydziałów: Wydziału Nauk o Zdrowiu i Wydziału Lekarskiego. Poszukiwanie terapii onkologicznych alternatywnych dla leczenia populacyjnego należy dziś do priorytetowych zadań nauki. Nasze badania posiadają także głęboki walor poznawczy, dający lepsze rozumienie procesu nowotworowego – jego powstawania, rozwoju i wpływu na żywy organizm. Wierzymy, że uzyskane wyniki pozwolą nam zabrać ważny głos w tej dziedzinie nauki medycznych.
Dr hab. Wojciech Jóźwicki, prof. UMK – jest kierownikiem Zakładu Patologii Nowotworów i Patomorfologii w Katedrze Onkologii na Wydziale Nauk o Zdrowiu CM UMK. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Bydgoszczy w 1987 roku. Po stażu podyplomowym podjął pracę w Katedrze i Zakładzie Patomorfologii Klinicznej AMB. Specjalizację I i II stopnia z patomorfologii uzyskał odpowiednio w roku 1991 i 1996. W roku 2005 uzyskał stopień doktora nauk medycznych, a stopień doktora habilitowanego w roku 2017. Jego najważniejsze zainteresowania wiążą się z badaniem kształtowania biologicznej złośliwości guza nowotworowego oraz poszukiwaniem nowych czynników prognostycznych i predykcyjnych. Podejmował także współpracę w ramach innych programów badawczych takich, jak rola endokrynnego systemu witaminy D (receptora witaminy D3, enzymów metabolizujących witaminę D) oraz melanogenezy w patogenezie czerniaka złośliwego. Wyniki prowadzonych badań są przedmiotem licznych publikacji. Brał udział w przedsięwzięciach mających na celu zdefiniowanie standardów i strategii oznaczania mutacji somatycznych w genach KRAS, NRAS i EGFR w rakach jelita grubego, płuc, a także w kilku naukowych projektach międzynarodowych, realizowanych we współpracy z University of Alabama w Birmingham. W latach 2017-2019 pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Rozwoju Naukowego i Poprawy Jakości Leczenia w Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Od roku 2020 pełni funkcję Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie patomorfologii w województwie kujawsko-pomorskim. W latach 2020-2022 był kierownikiem grantu UMK IDUB-EF Profilowanie nowotworów w UMK.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Roszkowski Krzysztof
- Borkowska Alina
- Bajek Anna
- Stadnicka Katarzyna
- Bieliński Maciej
- Winiecki Janusz
- Jóźwicki Jakub
- Roszkowski Szymon
- Białczyk Katarzyna
Doktoranci
- Balik Karolina
- Husejko Jakub
Ekologia i bioróżnorodność
Ekologia i bioróżnorodność – obejmuje następujące obszary: ekologię, ochrona bioróżnorodności i biologię ewolucyjną. Kierownikiem jest prof. dr hab. Krzysztof Szpila
Ekologia jest nauką zajmującą się badaniem procesów, które wpływają na rozmieszczenie i liczebność organizmów w różnej skali przestrzennej i czasowej. Za tą definicją stoją dwie ważne idee. Pierwsza, że ekologia to dyscyplina naukowa, a zatem podlega wszelkim krytycznym, analitycznym, ale także etycznym standardom współczesnych badań naukowych. Obowiązkiem naukowców jest więc próba wytłumaczenia otaczającego nas świata i przekazania tej wiedzy następnym pokoleniom. W przypadku ekologii niezmiernie ważna jest także dbałość o obiekt badań. Dlatego też zagadnienia ochrony przyrody i ekologii jako dyscypliny podstawowej są ściśle ze sobą związane. Drugą ważną implikacją wypływającą z definicji jest multidyscyplinarność. Pierwsi naukowcy zajmujący się zagadnieniami ekologicznymi byli z wykształcenia taksonomami, ewolucjonistami, biogeografami. To podejście jest widoczne także w naszym emerging field. Programy badawcze realizowane przez członków zespołu związane są z taksonomią, biogeografią, biologią ewolucyjną, hydrobiologią, makroekologią i statystyką stosowaną. U podstawy wszystkich tych badań jest jednak pytanie o procesy ekologiczne i ewolucyjne, które prowadzą do tak spektakularnej różnorodności organizmów jaką widzimy obecnie. Nasze podejście wymaga realizacji dużych projektów, które we współczesnej nauce nie mogą być realizowane bez współpracy międzynarodowej. Członkowie zespołu „ecology & biodiversity” współpracują z licznymi instytucjami naukowymi z niemal wszystkich kontynentów. Mamy nadzieję, że takie podejście zbliży nas do odpowiedzi na wiele pytań, które trapią naukowców od stuleci.
W naszej pracy wykorzystujemy wiele narzędzi i koncepcji współczesnej biologii, aby badać różnorodność biologiczną w różnej skali czasowej i przestrzennej oraz interakcje między organizmami oraz środowiskiem, w którym występują i ewoluują. Badania wykonujemy na organizmach lądowych i wodnych, roślinnych i zwierzęcych, z wykorzystaniem najnowszych metod molekularnych, geograficznych (GIS), wizualizacyjnych (SEM, mikroskopia 3D, mikroskopia sił atomowych AFM, cyfrowa analiza obrazu), eksperymentalnych, badań podwodnych, bioinformatycznych i statystycznych. Pośród poruszanych zagadnień można wymienić: ekologię behawioralną, filogenetykę molekularną i jej wykorzystanie w badaniach ekologicznych i ewolucyjnych, klasyczną i użytkową taksonomię organizmów żywych, hydrobiologię, teoretyczną i ewolucyjną makroekologię, fizjologię ekologiczną i ewolucyjną, inwazje biologiczne, praktyczną ochronę przyrody.
Prof. dr hab. Krzysztof Szpila – jest kierownikiem Katedry Ekologii i Biogeografii na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK. Jego zainteresowania badawcze dotyczą morfologii, systematyki i filogenezy muchówek wyższych ze szczególnym uwzględnieniem grup o znaczeniu medycznym i weterynaryjnym. Szczególne miejsce w jego dorobku zajmuje tematyka dotycząca morfologii i ewolucji stadiów larwalnych. Uzyskał dotychczas finansowanie dla sześciu krajowych projektów badawczych (KBN: 1999; MNiSW: 2005, 2010; NCN: 2013, 2016, 2019), które zrealizował bądź nadal realizuje z dużą skutecznością publikacyjną. Wielokrotnie pełnił funkcję członka panelu w postępowaniach konkursowych organizowanych przez NCN. Był zaangażowany także w kilku projektach międzynarodowych realizowanych z udziałem szerokiego grona badaczy i instytucji naukowych. Stałą współpracę prowadzi z University of Copenhagen (Natural History Museum of Denmark), Natural History Museum w Londynie, North Carolina State University, Tehran University of Medical Sciences, University of Wollongong. Jest aktywnym członkiem European Association for Forensic Entomology, gdzie w latach 2010-13 pełnił funkcję członka zarządu. Realizował badania terenowe w Australii (x3), Hiszpanii, Iranie (x4), Izraelu (x3), Namibii, Rosji, Uzbekistanie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i na Ukrainie (x2). Od dziesięciu lat jest organizatorem cieszących się dużą popularnością międzynarodowych warsztatów z identyfikacji gatunkowej muchówek istotnych dla celów medyczno-sądowej (uczestnicy z większości krajów europejskich ale także z Australii, Brazylii, Indii, Iranu, Kamerunu, Korei Południowej, Nigerii, RPA, USA). Dwóch wypromowanych przez niego doktorantów (dr Andrzej Grzywacz, dr Radosław Puchałka) z dużymi sukcesami kontynuuje swoje kariery naukowe. Krzysztof Szpila jest także wiceprezesem toruńskiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Autyzmem oraz wieloletnim członkiem Klubu Maratońskiego UMK.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Jarosław Kobak
- Werner Ulrich
- Małgorzata Jefimow
- Tomasz Kakareko
- Agnieszka Piernik
- Małgorzata Poznańska-Kakareko
- Michał Wojciechowski
- Stefany Cárdenas-Pérez
- Magdalena Czarnecka
- Andrzej Grzywacz
- Łukasz Jermacz
- Krzysztof Kowalski
- Anna Przybylska-Piech
- Radosław Puchałka
Doktoranci
- Mateusz Augustyniak
- Sandra Lubińska-Mielińska
- Piotr Kłosiński
- Daniel Szarmach
- Kinga Walczak
Jedno Zdrowie – racjonalna antybiotykoterapia w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej
Kierownik zespołu – dr hab. Małgorzata Olejnik, prof. UMK
Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jest jednym z największych wyzwań w opiece zdrowotnej XXI wieku. Jeśli obecne trendy się utrzymają, już w 2050 r. może kosztować nawet 10 mln istnień ludzkich rocznie. Około 50% środków przeciwdrobnoustrojowych jest podawane niepotrzebnie zarówno w medycynie ludzkiej, jak i weterynarii. Trzeba zatem działać holistycznie i dążyć do ograniczenia stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych w leczeniu ludzi i zwierząt, zgodnie z inicjatywą Jedno Zdrowie.
Medycyna oparta na dowodach potrzebuje wiarygodnych danych dotyczących m.in. wrażliwości lokalnych patogenów, profili farmakokinetycznych środków przeciwdrobnoustrojowych, wpływu terapii na mikrobiom czy kryteriów diagnostycznych decydujących o zakończeniu leczenia. Nasz zespół składający się z mikrobiologów, farmakologów, biologów molekularnych i klinicystów dostarczy niektórych z tych danych. Zespół będzie wymieniał się dobrymi praktykami i integrował badania, aby uwzględnić perspektywę medycyny ludzkiej i weterynaryjnej.
Badania będą zorganizowane w następujących obszarach:
- Kontrola oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe (kierownik: dr Katarzyna Grudlewska-Buda, Wydział Farmaceutyczny);
- PK/PD środków przeciwdrobnoustrojowych (kierownik: dr hab. Małgorzata Olejnik, Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych);
- Mikrobiom Zwierząt (kierownik: dr hab. Anna Sławińska, Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych);
- Zarządzanie antybiotykami w praktyce (kierownik: dr hab. Aleksander Deptuła, Wydział Farmaceutyczny).
Dr hab. Małgorzata Olejnik pracuje w Katedrze Nauk Podstawowych i Przedklinicznych Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK. W 2005 r. ukończyła farmację na Akademii Medycznej w Lublinie i rozpoczęła studia doktoranckie w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach, gdzie uzyskała stopień doktora nauk weterynaryjnych w 2009 r. W latach 2010-2012 odbyła staż podoktorski w Laboratoire d’Etude des Residues et Contaminants dans les Aliments w Nantes (Francja). Stopień doktora habilitowanego uzyskała w 2016 r. W roku 2020 została zatrudniona na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika na stanowisku profesora uczelni. Dr hab. Małgorzata Olejnik zajmuje się naukowo farmakologią i toksykologią weterynaryjną. Jej zainteresowania obejmują szczególnie leki przeciwdrobnoustrojowe i kokcydiostatyki. Była kierownikiem, wykonawcą i opiekunem naukowym w projektach NCN i MNiSW. Obecnie kieruje dwoma projektami finansowanymi przez Narodowe Centrum Nauki: „Mechanizm toksyczności salinomycyny – przyczyny różnic we wrażliwości gatunkowej kurcząt i indyków” (SONATA BIS 10) i „Zagrożenia związane z zanieczyszczeniem pasz antybiotykami” (OPUS 21). Uczestniczy w akcji COST European Network for Optimization of Veterinary Antimicrobial Treatment (ENOVAT). Ma także bogate doświadczenie organizacyjne. Kierowała pakietem zadań w projekcie twinningowym VET-TWIN w ramach programu Horyzont 2020. Była współautorką programu restrukturyzacji PIWet-PIB, która zaowocowała utworzeniem realizującej badania omiczne jednostki typu core facility.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Magdalena Buszewska-Forajta
- Marcin Ciorga
- Aleksander Deptuła
- Katarzyna Grudlewska-Buda
- Magdalena Herudzińska
- Jędrzej M. Jaśkowski
- Jakub Kulus
- Monika Olszewska-Tomczyk
- Viorica Railean-Plugaru
- Anna Sławińska
- Agnieszka Wichtowska
- Natalia Wiktorczyk-Kapischke
- Krzysztof Skowron
- Agnieszka Chłodowska
- Anna Biazik
- Jan Tyc
Doktoranci
- Ilksen Berfin Ekinci
- Klaudia Miętkiewska
Studenci
- Aleksander Butkiewicz
- Małgorzata Duszyńska
- Adrianna Iwan
- Marianna Lech
- Jakub Mencel
- Weronika Mucha
- Adrian Szwagrzyk
- Emilia Szydło
- Kacper Śróda
- Maria Wiczarska
- Marcin Wojtkowiak
- Gracjan Woźniak
- Natalia Ziółkowska
- Szymon Graczyk
- Arkadiusz Grzeczka
Komórki jako platformy eksperymentalne i biofabryki (CExFact)
Wyłaniające się pole badawcze “Komórki jako platformy eksperymentalne i biofabryki” w innowacyjny sposób integruje profile badawcze realizowane przez Naukowców naszego Uniwersytetu, w których centralnym obiektem zainteresowań jest komórka, będąca podstawową jednostką życia. Celem nadrzędnym tej integracji jest nie tylko rozszyfrowanie kluczowych mechanizmów regulujących funkcjonowanie komórek na różnych poziomach ich organizacji, ale także opracowanie efektywnych strategii wykorzystania tych struktur jako narzędzi do rozwiązywania aktualnych problemów społeczno-ekonomicznych. Te ostanie obejmują tak różnorodne wyzwania współczesnego świata, jak rozwój nowych terapii onkologicznych, poznanie mechanizmów rozmnażania roślin i zwierząt, zwiększanie wartości energetycznej roślin uprawnych czy produkcja energii odnawialnej z biomasy.
Realizacja powyższego celu opiera się na potencjale, doświadczeniu oraz ścisłej współpracy naszego interdyscyplinarnego konsorcjum i obejmuje pięć głównych linii badawczych:
- Opracowanie nowych kierunków w terapii onkologicznej z wykorzystaniem biologii molekularnej
- Identyfikacja i charakterystyka molekularnych interakcji międzykomórkowych celem rozwoju nowych metod terapii farmakologicznych
- Rozszyfrowanie komórkowych mechanizmów rozmnażania roślin i zwierząt
- Rozwój zaawansowanych metod analitycznych dedykowanych identyfikacji różnorodnych biomolekuł komórkowych
- Wykorzystanie komórek roślinnych i mikroorganizmów jako odnawialnych źródeł biopaliw i bioproduktów
Naukowcy tworzący nasze pole badawcze reprezentują kluczowe jednostki dla badań z zakresu nauk o życiu, w tym Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych, Collegium Medicum, Interdyscyplinarne Centrum Nowoczesnych Technologii oraz Wydział Chemii. Co istotne, ponad połowę naszego Zespołu stanowi młoda kadra naukowa złożona z pracowników, w przypadku których od uzyskania stopnia doktora nie upłynęło więcej niż 7 lat, oraz doktorantów realizujący swoje projekty w ramach Szkół Doktorskich. Poza aspektami naukowo-badawczymi, nasz interdyscyplinarny Zespół kładzie także bardzo duży nacisk na wzmocnienie pozycji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu poprzez:
- zwiększenie konkurencyjności naszej Uczelni dzięki efektywnemu zdobywaniu środków na badania podstawowe i aplikacyjne ze źródeł zewnętrznych,
- generowanie własności intelektualnej o wysokim potencjale komercjalizacji, ze specjalnym uwzględnieniem nowych rozwiązań służących społeczeństwu w zakresie biomedycyny, energii odnawialnej i rolnictwa,
- rozwój nowych sieci współpracy w ramach wspólnych projektów z partnerami krajowymi i zagranicznymi, reprezentującymi zarówno sektor akademicki jak i szeroko pojęte środowisko gospodarcze,
- wspieranie młodej kadry naukowej poprzez intensyfikację jej mobilności oraz promowanie jej aktywności naukowo-badawczej na arenie krajowej i międzynarodowej,
- promocję jednostek naukowo-badawczych UMK jako liderów w specyficznych obszarach nauk o życiu w kraju i za granicą.
Dr hab. Krzysztof Zienkiewicz, prof. UMK – doktor habilitowany nauk biologicznych, pracownik Interdyscyplinarnego Centrum Nowoczesnych Technologii UMK w Toruniu. W 2002 roku ukończył studia magisterskie na kierunku biologia, po czym w 2006 roku uzyskał stopień doktora na ówczesnym Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK (obecnie Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych). W latach 2008-2014 odbył pierwszy z trzech długoterminowych staży podoktorskich w Instytucie Estación Experimental del Zaidín (EEZ) w Granadzie, należącym do sieci Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC) w Hiszpanii. W latach 2014-2016, jako beneficjent stypendium Marie Skłodowskiej-Curie, odbył dwa długoterminowe staże naukowe – pierwszy, dwuletni, na Uniwersytecie Stanowym Michigan (East Lansing, USA) w grupie prof. Christophera Benninga, oraz drugi, roczny, na Uniwersytecie w Getyndze (Niemcy) w Zakładzie Biochemii Roślin, kierowanym przez prof. Ivo Feussner’a. Pracę naukową na tej prestiżowej uczelni kontynuował do 2020 roku, po czym powrócił na macierzystą Uczelnię w Toruniu. Jest autorem ponad 50 artykułów naukowych w renomowanych czasopismach naukowych, takich jak Science, eLife czy New Phytologist. Obecnie, jako kierownik dwóch grantów finansowanych przez Narodowe Centrum Nauki (OPUS 18 oraz OPUS 19), kontynuuje badania nad metabolizmem tłuszczy w komórkach mikroglonów o wysokim potencjale do produkcji biopaliw..
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Magdalena Izdebska
- Marta Lenartowska
- Robert Lenartowski
- Janusz Niedojadło
- Dariusz Jan Smoliński
- Jarosław Tyburski
- Agnieszka Kołowerzo-Lubnau
- Ákos Nemecz
- Dorota Nemecz
- Tomasz Gulanicz
- Anna Suwińska
- Marta Michalska-Sionkowska
- Wioletta Zielińska
- Patrycja Golińska
- Katarzyna Niedojadło
Doktoranci
- Vipul Swarup Bhatnagar
- Tetiana Dyrda-Terniuk
- Sebastian Burchardt
- Kinga Robotnik
Studenci
- Anna Poray
- Małgorzata Stociak
- Karolina Ostrowska
- Aleksandra Chrobot
- Oliwia Gołębiewska
- Zofia Borzyszkowska
- Julia Nadrowska
- Kamila Grygiel
- Magda Tylenda
- Marcelina Mikołajczyk
- Kuba Woliński
- Katarzyna Świstowska
nauki Humanistyczne, Społeczne i o Sztuce
Konserwacja i restauracja dziedzictwa kulturowego
Badania prowadzone przez zespół EF Konserwacja i restauracja dziedzictwa kulturowego będą realizowane w sposób kompleksowy i interdyscyplinarny. Łączenie metodologii badawczych z różnych dyscyplin pozwala dostrzec szerszy zakres problematyki badawczej i możliwych rozwiązań, a także pozwala na rozpoznanie wartości badanego obiektu ze względu wszystkie aspekty jego powstania i funkcjonowania: technologię budowy i typy konstrukcji, projekt, wykonanie, historię przekształceń i użytkowania, stopień i przyczyny zniszczeń. Badania pozwolą również na opracowywanie bardziej innowacyjnych materiałów i metod służących samej konserwacji, jak i działaniom profilaktycznym. Badania takie od kilkunastu lat zalecane są przez Międzynarodową Radę Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych, ICOMOS CHARTER- Principles for the Analysis, Conservation and Structural Restoration of Architectural Heritage. Powszechne na zachodzie Europy, ale w Polsce niestety cały czas są sporadyczne.
Zespół będzie prowadził również badania składu, właściwości i wytrzymałości nowych materiałów powstających na potrzeby konserwacji zabytków oraz innych gałęzi gospodarki. Perspektywy rozwoju naukowego zespołu wpisują się w działalność badawczą Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego, które obecnie jest w fazie budowy. Jednocześnie UMK jest liderem Polskiego Konsorcjum dla Badań Dziedzictwa Kulturowego [Polish Consortium for Heritage Science] E-RIHS.pl – prof. P. Targowski jest przewodniczącym jego Rady Naukowej. Następnym krokiem, po przekształceniu polskiego Konsorcjum w Infrastrukturę badawczą, będzie uczestnictwo w E-RIHS ERIC: European Research Infrastructure for Heritage Science.
Współpraca w ramach E-RIHS ERIC oraz współpraca z dotychczasowymi i przyszłymi, zwłaszcza azjatyckimi partnerami WSP UMK w zakresie badań i konserwacji zabytków, zapewnią zespołowi dostęp do badań najważniejszych i najlepszych dzieł światowego dziedzictwa m.in. obecnych na UNESCO World Heritage List. Współpraca naukowa, ale też komercyjna, będzie kontynuowana m.in. z takimi zagranicznymi ośrodkami, jak: Musée du Louvre, La direction générale des patrimoines of the French Ministry of Culture, The International Molinological Society, University of Amsterdam, Gesellschaft zur Erhaltung des kulturellen Erbes e.V., Technische Hochschule Köln, Ministry of Culture and Fine Arts (Cambodia), Galerią Narodową w Singapurze, Muzeum Narodowym w Pekinie i in.
Prof. dr hab. Elżbieta Basiul – Studia wyższe: 1979 – 1984 r., kierunek: konserwacja i restauracja dzieł sztuki, Wydział Sztuk Pięknych, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1984 r. – pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Technologii i Technik Sztuk Plastycznych na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W 1997 r. uzyskuje stopień doktora w dziedzinie sztuki na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu na podstawie rozprawy pt. :”Problem barw w retuszu obrazów sztalugowych malowanych w technice wielowarstwowej” (promotor: prof. dr art. kons. Józef Flik). W 2005 r. otrzymuje stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych w dyscyplinie konserwacja dzieł sztuki na podstawie dorobku konserwatorskiego oraz rozprawy pt.: “Warsztat malarski gotyckiego tryptyku z Matką Boską Apokaliptyczną z bazyliki katedralnej we Włocławku”. Od 1 stycznia 2007 r. pełniła funkcję dyrektora Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2009 otrzymuje stanowisko profesora UMK. Od 2012 roku jest dziekanem Wydziału sztuk Pięknych UMK (druga kadencja). W 2016 roku otrzymuje nominację profesorską. Ekspert w dziedzinie konserwacji i restauracji dzieł sztuki; uczestnik programów badawczych o zasięgu krajowym i międzynarodowym; rzeczoznawca ZPAP w dziedzinie konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej; autorka wielu publikacji oraz prestiżowych realizacji konserwatorskich; zaangażowana w tworzenie koncepcji irealizację Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego; członek stowarzyszeń i gremiów eksperckich:ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej od 2007 roku; członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Toruńskiego – przewodnicząca sekcji konserwatorów dzieł sztuki w latach 2006 – 2011. Udział w ważniejszych projektach finansowanych ze środków UE: Udział w przedsięwzięciu pt. Realizacja zadań strategii rozwoju klastra GRUPA MEBLOWA HORECA, realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego na lata 2007-2013, Działanie 5.1 Rozwój instytucji otoczenia biznesu – 2014 r. Wielomodułowe interdyscyplinarne badania nieniszczące obiektów architektury na przykładzie gotyckich kamienic mieszczańskich w Toruniu (trzy kamienice, ul. Mostowa 6). Projekt Nr RPKP.05.04.00-04-005/13, realizowany w ramach Działania 5. Wzmocnienie regionalnego potencjału badań i rozwoju technologii, w ramach Osi priorytetowej 5.4 Wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw, Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego na lata 2007-2013, realizacja w latach 2014- 2015. Monumentum Sonus Visio. Akademickie Centra Przemysłów Kreatywnych Kultury, Sztuki i Ochrony Zabytków.Projekt jest realizowany w ramach konsorcjum zawartego pomiędzy Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu a Wyższą Szkołą Gospodarki w Bydgoszczy. Lider projektu – Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Wydział Sztuk Pięknych, osobowo prof. dr hab. Elżbieta Basiul jako dziekan WSP UMK. Koordynator projektu – dr Katarzyna Krynicka-Szroeder. Projekt realizowany od 2018 roku. Oś priorytetowa: 1. Wzmocnienie innowacyjności i konkurencyjności gospodarki regionu. Działanie: Działania 1.1 Publiczna infrastruktura na rzecz badań i innowacji Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko – Pomorskiego na lata 2014-2020. W wyniku realizacji projektu powstanie – Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego przy Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, zlokalizowane w Toruniu przy ul. Sienkiewicza 30/32. Konsultacje merytoryczne w trakcie prac konserwatorskich stropu ramowego Pożar Ławry Troickiej (autorstwo Tomasza Dolabelli, XVII w.) w II Pokoju Senatorskim Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach w ramach projektu Pałac w Muzeum, Muzeum w Pałacu. Ochrona, zachowanie i udostępnienie na cele publiczne zabytków ruchomych i nieruchomych o znaczeniu ogólnopolskim realizowanego od 2019 roku w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020. Prace konserwatorskie i eksperckie o zasięgu międzynarodowym: Określenie autentyczności pięciu obrazów znajdujących się w zbiorach Galerii Narodowej w Singapurze.Wydział Sztuk Pięknych UMK w Toruniu otrzymał zlecenie w wyniku wygranego międzynarodowego konkursu ogłoszonego przez Heritage Conservation Centre w Singapurze; udział w pracy zespołowej pod kier. dr hab. Jarosława Rogóża (Toruń 2014); Ekspertyza technologiczna i konserwatorska obrazu Scena męczeństwa ludności Kambodży w czasie rządów Pol Pota, autor: Vann Nath, 20.05.1988; Muzeum Ludobójstwa Tuol Sleng w Phnom Penh, Kambodża; Toruń 2014 r. (praca zbiorowa pod kier. prof. dr hab. Elżbiety Basiul); Badania i konserwacja-restauracja obrazów autorstwa Juliusza, Wojciecha i Jerzego Kossaków pochodzących z Muzeum Polskiego w Rapperswilu (Szwajcaria). Projekt zrealizowano w ramach programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2018: Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą, Nr-05415/18, tytuł projektu: Wystawa malarstwa Juliusza i Wojciecha Kossaków wraz z katalogiem w Muzeum Polskim w Rapperswilu i innym miejscu. Projekt prowadzony był przez Muzeum Okręgowe w Suwałkach (praca zbiorowa pod kier. prof. dr hab. Elżbiety Basiul).
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Justyna Olszewska-Świetlik
- Piotr Targowski
- Tomasz Ważny
- Joanna Karbowska-Berent
- Magdalena Iwanicka
- Mirosław Wachowiak
- Elżbieta Szmit-Naud
- Ulrich Schaaf
- Maciej Prarat
- Teresa Kurkiewicz
- Michał Szumski
- Ivona Jablonskaja
- Jarosław Rogóż
- Andrzej Podgórski
Doktoranci
- Szymon Bakalarczyk
- Anna Cecylia Brzóstowicz
- Solongo Gansukh
- Paula Śwituszak
Kultura, Rozwój i Dobrostan
Nasze Wyłaniające się Pole Badawcze Kultura, Rozwój i Dobrostan (Culture, Development & Wellbeing; CD&We) koncentruje się na psychologii poznawczej, rozwoju przez całe życie oraz różnicach kulturowych. Dostęp do nowoczesnych narzędzi pozwala nam na prowadzenie obiektywnych i rzetelnych pomiarów zmiennych psychofizjologicznych, rozstrzyganie bieżących zagadnień związanych z psychologią eksperymentalną i neuropsychologią, a co za tym idzie publikacje w liczących się czasopismach. Powstający zespół tworzy miejsce dla jeszcze lepszej współpracy kognitywistów i psychologów. Dzięki możliwości uczestniczenia w projektach badawczych nasi studenci mogą szybko rozwijać swoją karierę naukową.
W zespole biorą udział trzy grupy badawcze:
- Kultura i poznanie społeczne (SC&C) (Lider: dr hab Arkadiusz Gut, prof. UMK).
Podejmujemy wieloaspektowe badania dotyczące funkcjonowania procesów poznawczych związanych z rozumieniem stanów mentalnych, emocji, mentalizacji innych osób w perspektywie rozwojowej, jak również funkcjonowanie tych procesów poznawczych w ciągu całego życia, ze szczególnym naciskiem na wchodzenie w okres senioralny. Szukać będziemy również powiązań między wyobraźnią, szczególnie mentalnymi rotacjami a społecznie podejmowanymi przez nas sposobami myślenia z perspektyw różnych osób. Kontynuować będziemy także badania nad porównywaniem atrybucji stanów mentalnych i emocji ludziom i homoidalnym robotom. - Rozwój w ciągu życia (Deve) (Lider: prof dr hab. Marta Białecka)
Budowanie kompetencji kluczowych, a zwłaszcza umiejętności myślenia naukowego i uczenia się stanowi wyzwanie dla edukacji w XXI wieku. Celem projektu w ramach zespołu jest zbadanie czy refleksyjność rodziców i ich przekonania temat nauki oraz wiedza o rozwoju i wychowaniu dziecka wiążą się rozwojem poznawczym i metapoznawczym dzieci, a w szczególności z dziecięcą wrażliwością na wiedzę. - Dobrostan i wsparcie (We&Su) (Lider: dr hab. Rafał Milner)
Zaburzenia psychosomatyczne stanowią z roku na rok coraz większy problem medyczny, społeczny i ekonomiczny. Psychologiczne i patofizjologiczne mechanizmy leżących u podłoża zaburzeń wciąż są jednak nie do końca poznane. Co więcej w przypadku większości chorob psychosomatycznych nadal nie ma również w pełni skutecznych metod terapii. Celem projektu jest poznanie patomechanizmów powstawania jak również badania skuteczności oraz wdrażanie nowoczesnych metod diagnostyczno-terapeutycznych zaburzeń psychosomatycznych.
Dr Bibianna Bałaj – Wicedyrektor Instytutu Psychologii Wydziału Filozofii i Nauk Społecznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Adiunkt w Katedrze Psychologii Poznawczej i Porównawczej Instytutu Psychologii WFiNS. Doktor Nauk Humanistycznych w zakresie psychologii. Absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów w Lublinie. Psycholog eksperymentalny zajmujący się na co dzień badaniem funkcjonowania poznawczego, prowadzi eksperymenty z zastosowaniem pomiaru ruchów oczu jako narzędzia diagnostycznego i treningowego. Centralne obszary zainteresowań naukowych to: wyobraźnia wizualna, orientacja i dezorientacja przestrzenna, procesy uwagowe. Testuje i rozwija metody interakcji wzrokowej z komputerem dla osób z niepełnosprawnością ruchową: wraz z zespołem zdobyła nagrodę za projekt OKOMUNIKACJA. Współautorka kilkudziesięciu artykułów naukowych. Wykonawca grantów badawczych (w tym grantu promotorskiego), jak i projektów komercjalizujących rezultaty pracy naukowej. Wiceprzewodnicząca Komisji Etycznej WFiNS UMK, członkini Rady Naukowo-Etycznej Fundacji “Światło” w Toruniu.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Arkadiusz Gut
- Marta Białecka
- Rafał Milner
- Monika Lewandowska
- Joanna Dreszer
- Paweł Gładziejewski
- Tomasz Komendziński
- Sławomir Czachowski
- Joanna Ulatowska
- Joanna Płotnikowska
- Anna Karczmarczyk
- Łukasz Miciuk
- Kamila Łaszewska
Doktoranci
- Robert Mirski
- Jakub Janczura
- Sławomir Duda
Studenci
- Aidana Amangeldi
- Magdalena Koprowska
- Julia Zaborowska
- Patrycja Misch
- Marta Nowacka
Interdyscyplinarne badania minionych fenomenów kulturowych
Zespół naukowy “Interdyscyplinarne badania and przeszłymi fenomenami kulturowymi” pojawił się jako oczywisty rozwój badawczy naukowców z UMK którzy od 2019 roku wsparli Priorytetowy Zespół Badawczy (PZB) „Centrum Archeologii Podwodnej”. Początkowo zespół ten spajały badania nad Ostrowem Lednickim, które pokazały potrzebę interdyscyplinarnego podejścia do studiów nad minionymi fenomenami kulturowymi. Z jednej strony archeologia została intensywnie wsparta przez tradycyjne „nauki ścisłe”, jak fizykę (zwłaszcza w zakresie datowań) oraz hydrologię, hydrografię i inne. Z drugiej strony, archeologia średniowiecza ukazuje potrzebę złożonych studiów, które łączą w sobie dane archeologiczne i źródła historyczne. Podwodne badania archeologiczne dostarczają unikalnych źródeł i cennych zabytków, jednocześnie wykorzystują one technologicznie zaawansowane metody poszukiwania, eksploracji i dokumentacji. Przestrzenne (3D) sposoby dokumentacji i wizualizacji otwierają dostęp do zatopionych stanowisk archeologicznych dla naukowców, ale jednocześnie pomagają udostępnić je szerokiej publiczności.
dr hab. Andrzej Pydyn, prof. UMK – uzyskał tytuł magistra archeologii na UMK. Następnie ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie w Oksfordzie. Przez wiele lat pracował w profesjonalnej firmie Oxford Archaeology. Uczestniczył również w wielu podwodnych badaniach archeologicznych w Francji, Holandii, Szwecji, Turcji i Chorwacji. Od 2000 roku pracuje na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu jako archeolog podwodny. Przez wiele lat był członkiem a następnie kierownikiem Zakładu Archeologii Podwodnej. Obecnie jest dyrektorem Centrum Archeologii Podwodnej, UMK. Jego zainteresowania badawcze dotyczą poza archeologią podwodną europejskiej prehistorii i nowych technologii stosowanych w archeologii.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Alicja Chruścińska
- Katarzyna Kubiak-Wójcick
- Mateusz Popek
- Piotr Pranke
- Radosław Biskup
- Natalia Pawlak
- Magdalena Biernacka
- Piotr Palczewski
Doktoranci
- Konrad Lewek
- Maria Lompe
- Szymon Mosakowski
Centrum Badań nad Globalnym i Wielopoziomowym Zarządzaniem
W ramach zespołu wyłaniającego się pola badawczego Centrum Globalnego i Wielopoziomowego Zarządzania (Centre for Global & Multi-level Governance, CGMG) współpracuje 23 badaczy. Skład grupy jest interdyscyplinarny i obejmuje pracowników, doktorantów i studentów czterech wydziałów Uniwersytetu: Wydziału Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie, Wydziału Prawa i Administracji, Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania oraz Wydziału Filozofii i Nauk Społecznych. W jego skład wchodzą trzy grupy badawcze, z których każda badać będzie globalne i wielopoziomowe zarządzanie, jednak z różnych perspektyw: międzyrządowej, pozarządowej i korporacyjnej.
Analiza globalnego i wielopoziomowego zarządzania (global and multi-level governance) ma na celu stworzenie nowego podejścia w rozwiązywaniu uniwersalnych problemów. Tradycyjnie prawo i stosunki międzynarodowe oraz nauki polityczne koncentrowały się na relacjach między państwami jako głównymi graczami, jednak wkrótce ten paradygmat stał się niewystarczający do wyjaśniania relacji na arenie międzynarodowej. Podejście to zostało poszerzone o organizacje międzynarodowe o charakterze międzyrządowym i później pozarządowym, a obecnie nadal musi być rozbudowywane o nowych uczestników, takich jak miasta, regiony czy ludy tubylcze. Perspektywy międzyrządowa, pozarządowa i korporacyjna wzajemnie się uzupełniają oraz pozwalają na tworzenie kompleksowych modeli eksplanacyjnych i predykcyjnych.
Projekt odpowiada na światowe akademickie zainteresowanie problematyką globalnego i wielopoziomowego zarządzania. Umożliwia integrację badaczy, którzy podzielają interdyscyplinarne i otwarte podejście w poszukiwaniu nowych rozwiązań wspólnie z partnerami zagranicznymi. Członkowie zespołu dotychczas współpracowali z badaczami z najważniejszych ośrodków: Elliot School of International Affairs, George Washington University; University of Oxford; Altius Society at Oxford University; Harvard Law School, Institute of Global Law and Policy; Humboldt-Universität zu Berlin; International Institute for Peace in Vienna; NATO Allied Command Transformation, Norfolk, USA; Allied Command Transformation, ACT, NATO; Central European University; United Nations Committee on the Elimination of Racial Discrimination; United Nations Global Compact Network; Chatham House – International Affairs Think Tank; King’s College London; RAND Corporation; US War College. Dzięki projektowi zostanie rozwinięta zdolność budowania zespołów wykorzystujących synergię potencjałów różnych dyscyplin naukowych.
Długofalowym rezultatem działania zespołu będzie powołanie innowacyjnego Centrum Globalnego i Wielopoziomowego Zarządzania, działającego jako uniwersytecki think-tank. Naszym zdaniem interdyscyplinarne podejście, obejmujące nauki o polityce, nauki o bezpieczeństwie, prawo, ekonomię, zarządzanie i filozofię przy jednoczesnym otwarciu na inne dyscypliny, pozwoli na analizę wielu interesujących i istotnych zjawisk, mechanizmów i zależności.
Dr hab. Agnieszka Szpak, prof. UMK jest kierowniczką Katedry Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Instytucie Nauk o Bezpieczeństwie (Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie). Prezentuje interdycyplinarne podejście badawcze, ma stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk o polityce, doktora nauk prawnych oraz jest absolwentką prawa i stosunków międzynarodowych. Specjalizuje się w problematyce międzynarodowego prawa humanitarnego oraz bezpieczeństwa ludzkiego. Ostatnio w ramach projektu NCN OPUS wraz z zespołem podejmuje także tematykę współpracy miast na poziomie międzynarodowym. W ramach programu Inter Disciplinas Excellentia realizuje projekt „The role of cities in multi-level governance” oraz w ramach program THUS „The status of contemporary cities in the international relations”. W swoich badaniach podnosi także kwestie ludów tubylczych i ich praw, szczególnie w regionie Arktyki. Odbyła wiele szkoleń i zagranicznych staży naukowych, w tym w The Hague Academy of International Law, International Institute of Humanitarian Law in Sanremo czy Europa-Universität Viadrina Frankfurt (Oder). Wielokrotnie uczestniczyła w międzynarodowych konferencjach naukowych oraz jest autorką ok. 150 publikacji polsko- i anglojęzycznych. Za swoje osiągnięcia była wielokrotnie honorowana nagrodami i stypendiami JM Rektora, zdobyła także II nagrodę w XI edycji Konkursu im. Prof. Remigiusza Bierzanka.
Skład osobowy
Nauczyciele akademiccy
- Michał Balcerzak
- Bartłomiej Michalak
- Agnieszka Bryc
- Katarzyna Kącka
- Justyna Maliszewska-Nienartowicz
- Joanna Modrzyńska
- Ewa Bińczyk
- Łukasz Dominiak
- Janusz Grygieńć
- Agnieszka Szpak
- Maria Wincławska
- Marcin Kilanowski
- Karolina Gawron-Tabor
- Andrzej Geise
- Andrzej Lis
- Joanna Piechowiak-Lamparska
- Michał Piechowicz
- Robert Reczkowski
Doktoranci
- Igor Wysocki
- Szymon Ostrowski
Studenci
- Marcel Schulz
- Mikołaj Słowiński
- Oskar Stefański