Międzynarodowy Komitet Doradczy

Międzynarodowy Komitet Doradczy został powołany jako ciało doradcze Rektora w sprawach dotyczących całego projektu. Zadaniem Komitetu jest ocena całości wyników naukowych, koordynacja ewaluacji UMK, monitorowanie Centrów Doskonałości.

W skład Komitetu wchodzą:

Prof. dr Ewine van Dishoeck

Profesor Astrofizyki Molekularnej, Obserwatorium w Lejdzie, Uniwersytet w Lejdzie (Holandia), Przewodnicząca Międzynarodowego Związku Astronomicznego. Zajmuje się badaniem molekuł w kosmosie. Światową sławę zdobyła dzięki swojej pionierskiej pracy naukowej. Jej obecną pasją jest poszukiwanie wody i badania nad cyklem wodnym w kosmosie. Badania te mogą dostarczyć odpowiedzi na takie pytania jak: skąd pochodzi woda w naszych rzekach? oraz czy na innych planetach może istnieje życie?  Pomogła w opracowaniu najpotężniejszych teleskopów na świecie. Prowadzi badania nad cienkimi, lodowatymi obłokami gazu, które znajdują się między gwiazdami w pobliżu naszego Układu Słonecznego, w tym w Mgławicy Oriona, której teleskop Hubble’a wykonał tak zapierające dech w piersiach zdjęcia. Te chmury gazu zawierają różnego rodzaju cząsteczki, które już same w sobie są interesujące: z powodu niezwykłych warunków panujących w kosmosie obecne są w nich cząsteczki, które nie występują na Ziemi lub występują bardzo rzadko. W wielu z tych obłoków gazowych pojawia się też inny fascynujący element: rodzą się nowe gwiazdy i planety. Van Dishoeck śledzi proces powstawania ciał niebieskich i bada, które molekuły znajdujące się w tych obłokach trafią na jedną z nowych planet. Jej badania łączą w sobie obserwacje, modele i badania podstawowych procesów chemicznych w gazie i lodzie. Profesor Van Dishoeck otrzymała wiele nagród i wyróżnień, w tym Nagrodę Kavli w dziedzinie astrofizyki w 2018 roku, najważniejszą nagrodę naukową w tej dziedzinie na świecie. W 2000 r. otrzymała nagrodę Spinoza, która jest najważniejszą nagrodą akademicką w Holandii. Uzyskała również liczne granty badawcze. Van Dishoeck jest również znana ze swojej pracy nad rozwojem teleskopów, takich jak Atacama Large Millimeter Array (ALMA). Praktycznie zawsze są to projekty realizowane w ramach współpracy międzynarodowej, w których Van Dishoeck odgrywa rolę lidera skupiającego ludzi, zasoby i organizacje. Van Dishoeck prowadzi obserwacje z Obserwatorium w Lejdzie, dzięki któremu Uniwersytet w Lejdzie posiada jeden z najznakomitszych instytutów astronomicznych na świecie. Otrzymała również najważniejszy europejski grant badawczy przyznawany samodzielnym naukowcom przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych (ERC Advanced Grant). W 2012 roku otrzymała od Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuki i Nauki (KNAW) tytuł Profesora Akademii, co dało jej możliwość prowadzenia wybranych przez siebie badań naukowych przez okres pięciu lat. Jest ponadto najczęściej cytowanym naukowcem na świecie w swojej dziedzinie.

Prof. dr. James Fujimoto

Profesor elektrotechniki w Massachusetts Institute of Technology w USA. Uhonorowany prestiżową profesurą Elihu Thomsona w dziedzinie elektrotechniki i informatyki na Massachusetts Institute of Technology, USA, profesor wizytujący w dziedzinie oftalmologii okulistyki na Tufts University School of Medicine oraz adiunkt na Uniwersytecie Medycznym w Wiedniu. Jego grupa badawcza i współpracownicy przyczynili się do wynalezienia i rozwoju optycznej tomografii koherentnej (OCT). Publikacja tego zespołu: “Optical Coherence Tomography” opublikowana w czasopiśmie “Science” w 1991 roku, pozostaje jedną z najczęściej cytowanych prac w dziedzinie biofotoniki. We współpracy z Carmen Puliafito i Ericem Swansonem, prof. Fujimoto był współzałożycielem start-upu Advanced Ophthalmic Devices, który opracował technologię OCT do obrazowania okulistycznego, a następnie została zakupiony przez firmę Carl Zeiss. Prof. Fujimoto był również współzałożycielem, wraz z Ericem Swansonem i Markiem Brezyńskim, firmy LightLab Imaging, która opracowała metodę OCT dla układu sercowo-naczyniowego i została przejęta przez firmę Goodman, Ltd. i St. Jude Medical. Oprócz opublikowania ponad 450 recenzowanych artykułów w czasopismach naukowych i współredagowania 13 książek, prof. Fujimoto jest wybitnym się pedagogiem. Wielu naukowców, którzy szkolili się w jego grupie, ma obecnie wiodącą pozycję naukową w dziedzinie fotoniki i biofotoniki. Ponadto jest aktywny w sferze działalności naukowej. Od 2003 roku jest dyrektorem Międzynarodowego Towarzystwa Optyki i Fotoniki (SPIE), współprzewodniczącym programowym i generalnym konferencji na temat Laserów i Elektrooptyki (CLEO), a w 2005 współprzewodniczącym Europejskich Konferencji na temat Optyki Biomedycznej. W latach 2000-2003 pełnił funkcję dyrektora Amerykańskiego Towarzystwa Optycznego. Prof. Fujimoto został wyróżniony nagrodą Zeiss Research Award (2011), nagrodą IEEE Photonics Award (2014) oraz nagrodami Optical Society of America Ives Medal (2015) i Prize Russ (2017). Jest współlaureatem nagrody Rank Rank Prize in Optoelectronics (2002) oraz Antonio Champalimaud Vision Award (2012). Jest członkiem National Academy of Engineering, National Academy of Sciences, and American Academy of Arts and Sciences, a także został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Prof. dr. Janusz Pawliszyn

Profesor uniwersytecki, uhonorowany tytułami Canada Research Chair oraz NSERC Industrial Research Chair w dziedzinie nowych metod i technologii analitycznych, członek Królewskiego Towarzystwa Kanadyjskiego, zatrudniony w Katedrze Chemii na Uniwersytecie Waterloo w Kanadzie. Badania prof. J. Pawliszyna koncentrują się na opracowywaniu i stosowaniu najnowocześniejszych, zintegrowanych i zautomatyzowanych metod analitycznych oraz oprzyrządowania do analizy i monitorowania w miejscu pobrania. Głównym celem programu badawczego prof. Pawliszyna jest zaprojektowanie wysoce zautomatyzowanego i zintegrowanego oprzyrządowania do izolacji analitów ze złożonych matryc, a następnie separacji, identyfikacji i oznaczania tych gatunków. Bada zastosowanie technik obliczeniowych i modelowania w celu zwiększenia wydajności w procesie przygotowania próbki, rozdzielania chromatograficznego i detekcji. Głównym obszarem jego zainteresowań jest rozwój i zastosowanie technik detekcji obrazowej do chromatografii mikrokolumnowej, elektroforezy kapilarnej oraz urządzeń do urządzenia do separacji mikroprocesorów. Profesor Pawliszyn wypromował 50 doktorantów i 65 magistrantów, jest autorem ponad 650 publikacji naukowych i książki na temat mikroekstrakcji fazy stałej. Jest członkiem Royal Society of Canada i Chemical Institute of Canada, redaktorem czasopism Analytica Chimica Acta, Trends in Analytical Chemistry oraz członkiem rad redakcyjnych czasopism Journal of Separation Science i Journal of Pharmaceutical Analysis. Zainicjował konferencję “ExTech” organizowaną w   różnych częściach świata i poświęconą nowym osiągnięciom w technice przygotowywania próbek i rozpowszechniania nowych osiągnięć naukowych w tej dziedzinie. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, w tym Medalu Andrzeja Waksmundzkiego Polskiej Akademii Nauk (2008), Manning Principal Award (2008), Torbern Bergman Medal przyznany przez Szwedzkie Towarzystwo Chemiczne (2010), Ontario Premier’s Innovation Award (2010), Marcel Golay Award (2010), ACS Award in Separation Science and Technology (2010), PittCon Dal Nogare Award (2011), E.W.R. Steacie Award (2012), CIC Environmental Research and Development Award (2013), CIC LeSueur Memorial Award (2013), Medal Marii Skłodowskiej-Curie przyznany przez Polskie Towarzystwo Chemiczne (2015), nagrodę Halász Medal Award przyznaną przez Węgierskie Towarzystwo Nauk z Zakresu Technik Separacyjnych (2015), Pittsburgh Conference Analytical Chemistry Award (2017), nagrodę za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chemii analitycznej – Eastern Analytical Symposium Award for Outstanding Achievements in the Fields of Analytical Chemistry (2017), nagrodę w dziedzinie chromatogafii – ACS Award in Chromatography (2018), North American Chemical Residue Workshop Excellence Award (2018) oraz Talanta Medal (2019).

Prof. dr. Haun Saussy

Uhonorowany prestiżowym tytułem University Professorship Uniwersytetu Chicagowskiego, gdzie wykłada na Wydziale Komparatystyki Literackiej oraz na Wydziale Języków i Cywilizacji Azji Wschodniej, jak również w Committee on Social Thought. W swojej pracy stara się przenosić metody i podeście reprezentowane przez literaturę porównawczą w odniesieniu do różnych okresów, języków, kultur i dyscyplin, nie zawężając swoich badań tylko do nauk humanistycznych. Jego pierwsza książka The Problem of a Chinese Aesthetic (Stanford UP, 1993; Nagroda Wellek’a, 1995) jest studium nad ustną tradycją komentowania, która rozwinęła się wokół wczesnego chińskiego zbioru poezji Shi jing. Saussy podnosi w nim kwestie międzykulturowej hermeneutyki, teorii języka figuralnego oraz relacji między literaturą a filozofią. Zbiór esejów Great Walls of Discourse and Other Adventures in Cultural China (Harvard University Asia Center, 2001) jest próbą przywrócenia Chinom interpretacyjnej złożoności poprzez przedstawienie dualizmów i wpływu zbiorowego myślenia. W książce Translation as Citation (Oxford University Press, 2017; Nagroda Wellek’a, 2018) Saussy podjął się przepisania historii przekładu literatury obcej na język chiński rozliczając się z niejednokrotnie nieodzowną mediację translatoryczną w tłumaczeniu tekstów obcojęzycznych, szczególnie dzieł zachodnich autorów. Saussy szeroko omawia konieczność mediacji między różnymi obszarami kultury i stosowaniu strategii pośrednictwa kulturowego, do której tłumacze się nie przyznają, a którą stosują dla zapewnienia akceptacji dzieła literackiego w innej kulturze. Wspomniana publikacja dotycząca Chin jest częścią badań komparatystycznych. Wkładem w rozwój tego obszaru nauki jest zbiór prac pod redakcją Saussy’ego Comparative Literature in an Era of Globalization (Johns Hopkins University Press, 2006). Tom otwiera esej autorstwa Saussy’ego odzwierciedlający jego zainteresowania teorią porównania. Kolejna publikacja Are We Comparing Yet? (Bielefeld University Press, 2019) wysuwa na pierwszy plan rolę porównania w społeczeństwach pluralistycznych, w tym refleksję autora na temat dyskursu literaturoznawstwa porównawczego. The Ethnography of Rhythm (Fordham University Press, 2016; Scaglione Prize) jest refleksją Saussy na temat różnych koncepcji interpretacji tekstów literatury ustnej, prozy i poetyki na przestrzeni wieków zwracając przy tym uwagę jak bardzo koncepcje te przenikają się często zmieniając swoje wcześniejsze znaczenie wraz ze zmieniającą się argumentacją i rozwojem technik literatury porównawczej. Literatura modernistyczna jest jednym z tych artefaktów, które pokazały anglosasom jak rozumieć rzeczywistość w szerszym kontekście kulturowym, w szczególności chińskim. Takie spojrzenie na modernizm zaowocowało wydaniem zbioru esejów krytycznych, The Chinese Written Character as a Medium for Poetry, autorstwa Ernesta Fenollosa i Ezra Pound (pod redakcją Jonathana Stalling i Lucasa Klein, Fordham University Press, 2008). Ten zwrot ku Wschodowi stał się manifestem ruchu imagistów w poezji amerykańskiej. Saussy jest również tłumaczem. Jego twórczość w tym obszarze obejmuje tłumaczenia na język angielski takich dzieł jak Li Zhi (A Book to Burn and a Book to Keep wraz z Rivi Handler-Spitz i Pauline C. Lin, Columbia University Press, 2016), Jean Métellus (When the Pipirite Sings: Selected Poems, Northwestern University Press, 2019), oraz Tino Caspanello (Bounds, Laertes Press, 2020). Szersze spojrzenie interdyscyplinarne skłoniło Saussy do podjęcia się redakcji książki Partner to the Poor: A Paul Farmer Reader (University of California Press, 2010), zbioru esejów Paula Farmer – znanego lekarza, działacza i autora inicjatyw zdrowotnych o zasięgu globalnym na temat antropologii, epidemiologii, opieki zdrowotnej dla ubogich na świecie i międzynarodowej polityki zdrowia publicznego. We wstępie Saussy wskazuje na “prawo do dochodzenia praw” rozumiane jako punkt zwrotny oporu słabszych grup społecznych wobec dyktatury rynku. Profesor Saussy prowadzi również zbiorowy blog internetowy dostępny jest na stronie www.printculture.com.