Skład Rady Dziedzinowej Nauk Ścisłych i Technicznych (ST)
Prof. dr hab. Agnieszka Szumna – przewodnicząca Rady Dziedzinowej. Pracę doktorską poświęconą syntezie oraz strukturze supramolekularnych receptorów anionów wykonała pod kierownictwem prof. J. Jurczaka i obroniła w 2001 r. z wyróżnieniem. W latach 2001-2003 odbyła staż podoktorski w University of Missouri, Columbia w USA po kierownictwem prof. J. Atwooda. Habilitację uzyskała w 2010 r. w oparciu o monotematyczny cykl prac pt. „Chiralne Kontenery Molekularne – Synteza, Struktura i Właściwości Kompleksujące”. Praca ta została wyróżniona Nagrodą Premiera oraz Nagrodą Naukową III Wydziału PAN im. W. Kołosa. Od 2012 r. prowadzi grupę badawczą w ICHO PAN. W 2017 r. została laureatką łączonej nagrody Polskiego i Niemieckiego Towarzystwa Chemicznego (PTChem i GDCh) Marie Skłodowska-Curie and Wilhelm Klemm Lectureship. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 2019 r. Obecnie jest Kierownikiem Zespołu Nr 9 w Instytucie Chemii Organicznej PAN w Warszawie. Zainteresowania naukowe prof. Szumnej skupiają się wokół syntezy kapsuł molekularnych zawierających w swojej strukturze biokompatybilne komponenty. Rozwija również kierunki badań związanych z zastosowaniami tych kapsuł jako nanokontenerów, supramolekularnych katalizatorów, transporterów leków, składników materiałów porowatych i jako stabilizatorów powierzchni białek. Jej grupa badawcza posługuje się szerokim spektrum metod związanych z syntezą organiczną, mechanochemią, krystalografią i rezonansem magnetycznym, intensywnie wykorzystuje również metody chiraloptyczne i obliczenia kwantowo-mechaniczne. Prof. Szumna kierowała szeregiem grantów finansowanych przez KBN, NCN oraz grantem ITN programu Horizon2020.
dr hab. Justyna Kozłowska, prof. UMK – zastępca przewodniczącej, absolwentka Wydziału Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu z 2008 r. (specjalność: chemia polimerów). Stopień doktora nauk z zakresu chemii uzyskała w 2014 r. w tej samej jednostce. Pracuje w Zespole Funkcjonalnych Materiałów Polimerowych. Zainteresowania naukowe dr hab. J. Kozłowskiej związane są z polimerami i ich praktycznym wykorzystaniem w projektowaniu nowych materiałów dla medycyny oraz przemysłu kosmetycznego. Jest specjalistą w zakresie technik enkapsulacji wykorzystywanych w celu kontrolowanego uwalniania składników aktywnych. Dorobek naukowy dr J. Kozłowskiej stanowi ponad 50 publikacji oraz 2 patenty, z kolei wyniki badań były prezentowane na wielu konferencjach międzynarodowych i krajowych. Kierowała grantami finansowanymi przez NCN, jest członkiem zespołów realizujących projekty finansowane z NCBiR oraz Centrum Przedsiębiorczości Akademickiej i Transferu Technologii. Dr hab. J. Kozłowska jest jednym z liderów interdyscyplinarnej grupy Interdisciplinary Innovation in Personalized Medicine Team wchodzącej w skład Uniwersyteckiego Centrum Doskonałości w obszarze badawczym „W kierunku medycyny spersonalizowanej”, którego działalność skupia się na poszukiwaniu nowych biomarkerów chorób, rozwoju nowych strategii terapeutycznych i medycynie regeneracyjnej. Dr hab. J. Kozłowska jest również wspólniczką akademickiej spółki NatChemLab sp z o. o.
Prof. dr hab. Leszek Rutkowski – studia wyższe ukończył w 1977 r. na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (specjalność: systemy cybernetyki technicznej). W tym samym roku, jako stypendysta Politechniki Częstochowskiej, podjął studia doktoranckie w Instytucie Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej. Jednocześnie przygotowywał pracę doktorską pt. „Nieparametryczna identyfikacja niestacjonarnych obiektów sterowania”. W marcu 1980 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych nadany uchwałą Rady Instytutu Cybernetyki Technicznej. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych nadała mu Rada Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w styczniu 1986 r. Rozprawa była poświęcona identyfikacji niestacjonarnych systemów oraz klasyfikacji obrazów charakteryzujących się zmiennymi w czasie gęstościami prawdopodobieństw. Tytuł naukowy profesora uzyskał w listopadzie 1995 r. na wniosek Rady Naukowej Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Prof. dr hab. inż. Leszek Rutkowski jest autorem lub współautorem około 300 publikacji, z których ponad 40 ukazało się w niezwykle prestiżowych czasopismach wydawanych przez IEEE. Prace te były wielokrotnie cytowane w literaturze światowej (wg Web of Science h = 42, wg Google Scholar h = 54)). W listopadzie 2004 r. został wybrany przez IEEE Board of Directors jako IEEE Fellow (jedno z najwyżej cenionych na świecie wyróżnień naukowych) za „contributions to neurocomputing and flexible fuzzy systems”. W 2004 r. został wybrany członkiem korespondentem PAN , w 2016 r. członkiem rzeczywistym PAN, a w 2022 członkiem Akademia Europaea. Jest laureatem wielu nagród międzynarodowych i krajowych, konkursów NCN i FNP (m.in. „MISTRZ” oraz „TEAM”), jest także Doktorem Honoris Causa AGH w Krakowie (2014 r.) oraz członkiem Rady Doskonałości Naukowej. Aktualnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Badań Systemowych PAN oraz w Instytucie Informatyki Akademii Górniczo – Hutniczej w Krakowie, specjalizując się w takich zagadnieniach jak metody i techniki sztucznej inteligencji, sieci neuronowe, uczenie maszynowe, systemy agentowe, rozpoznawanie i przetwarzanie obrazów. Jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Sieci Neuronowych.
Prof. dr hab. Agnieszka Janiuk – absolwentka Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom w Katedrze Astronomii w 1998). Stopień doktora nauk fizycznych w zakresie astronomii otrzymała w ramach Studium Doktoranckiego w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem, 2003). Odbyła kilka staży naukowych, m.in. w Scuola Internazionale Superiore di Studi Avanzati w Trieście, w Harvard Smithsonian Center for Astrophysics w USA, w Max Planck Institute fuer Astronomy and Astrophysics w Monachium, w Inter University Center for Astronomy and Astrophysics w Pune w Indiach, oraz kontrakt podoktorski na Wydziale Fizyki w University of Nevada, Las Vegas, USA. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk fizyczych w zakresie astronomii został nadany przez Radę Naukową CAMK PAN w Warszawie w kwietniu 2011 roku, na podstawie rozprawy pt. „Struktura i zmienność centralnego silnika odpowiedzialnego za zjawisko błysku gamma”. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 04 stycznia 2021 A. Janiuk otrzymała tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych. Od października 2010 roku Agnieszka Janiuk pracuje w Centrum Fizyki Teoretycznej PAN, najpierw na stanowisku adiunkta, a od jesieni 2011 roku na stanowisku profesora. W latach 2011-2015 pełniła funkcję Zastępcy Dyrektora CFT PAN, ds. naukowych i ogólnych. Od roku 2011 prowadzi tam swoją grupę badawczą, zajmującą się astrofizyką. W grupe tej pracowało do tej pory 5 doktorantów, 3 stażystów po doktoracie, powstała 1 praca magisterska, oraz odbyły się liczne staże naukowe, w których udział biorą studenci starszych lat fizyki i astronomii na uniwersytetach. Prof. Janiuk zajmuje się astrofizyką dysków akrecyjnych w układach podwójnych z gwiazdami, budową aktywnych jąder galaktyk i kwazarami, a także pochodzeniem rozbłysków gamma i nukleosyntezą pierwiastków ciężkich w tych obiektach. Jej najnowsze prace dotyczą modelowania procesu zapadania się masywnych gwiazd i powstawania czarnych dziur, a także sygnałów elektromagnetycznych towarzyszących zderzeniom gwiazd zwartych będących źródłami fal grawitacyjnych. Jest autorką ponad 120 publikacji z zakresu astrofizyki, kierowała kilkoma grantami z KBN, z Ministerstwa Nauki oraz z Narodowego Centrum Nauki. A. Janiuk jest członkinią Polskiego Towarzystwa Astronomicznego(w latach 2009-2011 była członkiem Zarządzu PTA), Europejskiego Towarzystaw Astronomicznego (od roku 2020 uczestniczy tam w pracach Grupy Roboczej Sustainability Working Group) oraz Międzynarodowej Unii Astronomicznej, gdzie uczestniczy w działalności Komisji B1 (Computational Astrophysics). W latach 2015 i 2019 została dwukrotnie członkinią Komitetu Astronomii Polskiej Akademii Nauk. Ponadto uczestniczy w pracach Krajowej Rady Astrofizyki Cząstek.
Prof. dr hab. Jerzy Nawrocki – absolwent Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego – geolog i geofizyk. Studia indywidualne na tej uczelni w zakresie geologii stratygraficzno-poszukiwawczej i geofizyki geologicznej ukończył w 1984 roku. Od 1985 roku pracuje w Państwowym Instytucie Geologicznym – PIB, gdzie w 1994 roku obronił pracę doktorską. Od 2016 roku jest również wykładowcą na Wydziale Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej UMCS w Lublinie. Stopień doktora habilitowanego nadała mu Rada Naukowa Instytutu Geofizyki PAN w 2004 roku. Na wniosek tejże Rady w marcu 2011 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. Dorobek naukowy prof. dr hab. Jerzego Nawrockiego obejmuje prace z zakresu paleomagnetyzmu, magnetometrii środowiskowej, stratygrafii izotopowej, rekonstrukcji zmian klimatu, geologii surowcowej i geotermii. Poza Polską badania prowadził między innymi w Antarktyce, Ukrainie, na Spitsbergenie, a także w Meksyku. Staże naukowe odbył w Szkole Nauk o Środowisku Uniwersytetu Wschodniej Anglii w Norwich oraz w Centrum Badań Ziemi (GFZ) w Poczdamie. Redaktor naukowy wydanej w 2017 roku monografii „Atlas Geologiczny Polski” (Państwowy Instytut Geologiczny –PIB). Wcześniej był redaktorem naczelnym czasopisma „Geological Quarterly”. W latach 2006-2007 zastępca dyrektora Państwowego Instytutu Geologicznego ds. naukowych, a od roku 2008 do 2014 dyrektor tego Instytutu. Członek Komitetu Badań Polarnych przy Prezydium PAN i Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN.
Prof. dr hab. Katarzyna Lisowska – jest dyrektorem Instytutu Mikrobiologii, Biotechnologii i Immunologii, Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego oraz kierownikiem Katedry Mikrobiologii Przemysłowej i Biotechnologii UŁ. W latach 2008-2016 pełniła funkcję Prodziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska UŁ, obecnie jest członkiem Senatu UŁ. Specjalistka w zakresie biotechnologii drobnoustrojów. Zainteresowania naukowe prof. Katarzyny Lisowskiej koncentrują się na procesach mikrobiologicznej detoksykacji i degradacji ksenobiotyków szczególnie niebezpiecznych dla środowiska, w tym związków zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego ludzi i zwierząt (EDCs). Prowadzone przez nią prace obejmują także badania aktywności biologicznej nanomateriałów oraz mikrobiologicznej syntezy nanocząstek. Była kierownikiem i wykonawcą wielu projektów naukowych finansowanych w drodze konkursów krajowych i zagranicznych, realizowanych we współpracy naukowej z Uniwersytetem Euromed w Fez w Maroku, CNRS w Tuluzie we Francji, Leibniz Institute of Polymer Research w Dreźnie w Niemczech, Uniwersytetem Medycznym w Łodzi, Instytutem Biologii Medycznej PAN. Jest członkiem Komitetu Biotechnologii PAN oraz Komitetu Technicznego ds. Chemii Gleby Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. Pełniła także funkcję wiceprzewodniczącej Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Mikrobiologów.