Skład Rady w latach 01.2020-12.2022 (ST)

Prof. dr hab. Agnieszka Szumna – przewodnicząca Rady Dziedzinowej. Pracę doktorską poświęconą syntezie oraz strukturze supramolekularnych receptorów anionów wykonała pod kierownictwem prof. J. Jurczaka i obroniła w 2001 r. z wyróżnieniem. W latach 2001-2003 odbyła staż podoktorski w University of Missouri, Columbia w USA po kierownictwem prof. J. Atwooda. Habilitację uzyskała w 2010 r. w oparciu o monotematyczny cykl prac pt. „Chiralne Kontenery Molekularne – Synteza, Struktura i Właściwości Kompleksujące”. Praca ta została wyróżniona Nagrodą Premiera oraz Nagrodą Naukową III Wydziału PAN im. W. Kołosa. Od 2012 r. prowadzi grupę badawczą w ICHO PAN. W 2017 r. została laureatką łączonej nagrody Polskiego i Niemieckiego Towarzystwa Chemicznego (PTChem i GDCh) Marie Skłodowska-Curie and Wilhelm Klemm Lectureship. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 2019 r. Obecnie jest Kierownikiem Zespołu Nr 9 w Instytucie Chemii Organicznej PAN w Warszawie. Zainteresowania naukowe prof. Szumnej skupiają się wokół syntezy kapsuł molekularnych zawierających w swojej strukturze biokompatybilne komponenty. Rozwija również kierunki badań związanych z zastosowaniami tych kapsuł jako nanokontenerów, supramolekularnych katalizatorów, transporterów leków, składników materiałów porowatych i jako stabilizatorów powierzchni białek. Jej grupa badawcza posługuje się szerokim spektrum metod związanych z syntezą organiczną, mechanochemią, krystalografią i rezonansem magnetycznym, intensywnie wykorzystuje również metody chiraloptyczne i obliczenia kwantowo-mechaniczne. Prof. Szumna kierowała szeregiem grantów finansowanych przez KBN, NCN oraz grantem ITN programu Horizon2020.

Prof. dr hab. Winicjusz Drozdowski – zastępca przewodniczącego Rady Dziedzinowej. Ukończył fizykę na UMK w 1996 r. Stopień doktora uzyskał w 2001 r. (z wyróżnieniem), doktora habilitowanego w 2011 r., a profesora w 2020 r. W latach 2006-2008 odbył staż naukowy na Politechnice w Delft (Holandia). Od 2015 r. kieruje Zespołem Spektroskopii Materiałów Scyntylacyjnych i Fosforów. Obecnie kieruje projektem polsko-niemieckim „Nowy scyntylator półprzewodnikowy β‑Ga₂O₃:Ce ‑ badania własności spektroskopowych i scyntylacyjnych” (NCN Beethoven 2). Dorobek naukowy prof. W. Drozdowskiego stanowi 76 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej oraz 46 w materiałach konferencyjnych, raportach rocznych, itp. Najważniejsze artykuły dotyczą mechanizmu scyntylacji oraz optymalizacji własności scyntylacyjnych nowoczesnych materiałów o potencjalnych zastosowaniach w diagnostyce medycznej czy eksploracji przestrzeni kosmicznej. Stosowane przez prof. Drozdowskiego techniki eksperymentalne obejmują spektroskopię gamma (widma wysokości impulsu i profile czasowe scyntylacji), radio- i fotoluminescencję w funkcji temperatury oraz termoluminescencję. Uzupełnieniem są nowatorskie pomiary kombinowane przy podwójnym wzbudzeniu (promieniami Roentgena i podczerwienią).

Prof. dr hab. Małgorzata Kossut – jest neurobiologiem, absolwentką Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorat z zagadnień wpływu utraty wzroku na rozwój funkcji ruchowych uzyskała w Instytucie Biologii Doświadczalnej PAN im. M. Nenckiego. Staż podoktorski odbyła na University of Pennsylvania i Oxford University. Sabbatical (stypendium Fulbrighta) spędziła w United States University of Health Sciences w Bethesdzie. Obecnie jest profesorem w Instytucie Nenckiego i kieruje Laboratorium Neuroplastyczności. Pracuje też na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS, w Katedrze Neurokognitywistyki. Zajmuje się neuronalnymi i molekularnymi mechanizmami uczenia się i pamięci i obrazowaniem plastyczności mózgu. Bada także plastyczność mózgu po udarze. Jako jedna z pierwszych udowodniła istnienie kompensacyjnych zmian plastycznych w dorosłej korze mózgowej. Jej badania były finansowane przez szereg prestiżowych fundacji zagranicznych, takich jak Howard Hughes Medical Institute, Fulbright Scholarship Programme, The Wellcome Trust czy McDonnel – Pew Foundation for Cognitive Neuroscience. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem założycielem European DANA Alliance for the Brain.

Prof. dr hab. Leszek Rutkowski – studia wyższe ukończył w 1977 r. na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (specjalność: systemy cybernetyki technicznej). W tym samym roku, jako stypendysta Politechniki Częstochowskiej, podjął studia doktoranckie w Instytucie Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej. Jednocześnie przygotowywał pracę doktorską pt. „Nieparametryczna identyfikacja niestacjonarnych obiektów sterowania”. W marcu 1980 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych nadany uchwałą Rady Instytutu Cybernetyki Technicznej. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych nadała mu Rada Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w styczniu 1986 r. Rozprawa była poświęcona identyfikacji niestacjonarnych systemów oraz klasyfikacji obrazów charakteryzujących się zmiennymi w czasie gęstościami prawdopodobieństw. Tytuł naukowy profesora uzyskał w listopadzie 1995 r. na wniosek Rady Naukowej Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Prof. dr hab. inż. Leszek Rutkowski jest autorem lub współautorem około 200 publikacji, z których ponad 30 ukazało się w niezwykle prestiżowych czasopismach wydawanych przez IEEE. Prace te były wielokrotnie cytowane w literaturze światowej (wg Web of Science H = 41). W listopadzie 2004 r. został wybrany przez IEEE Board of Directors jako IEEE Fellow (jedno z najwyżej cenionych na świecie wyróżnień naukowych) za „contributions to neurocomputing and flexible fuzzy systems”. W 2004 r. został wybrany członkiem korespondentem PAN a w 2016 r. członkiem rzeczywistym PAN. Jest laureatem wielu nagród międzynarodowych i krajowych, konkursów NCN i FNP (m.in. „MISTRZ” oraz „TEAM”), jest także Doktorem Honoris Causa AGH w Krakowie (2014 r.).

Prof. dr hab. Agnieszka Janiuk – absolwentka Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom w Katedrze Astronomii w 1998). Stopień doktora nauk fizycznych w zakresie astronomii otrzymała w ramach Studium Doktoranckiego w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem, 2003). Odbyła kilka staży naukowych, m.in. w Scuola Internazionale Superiore di Studi Avanzati w Trieście, w Harvard Smithsonian Center for Astrophysics w USA, w Max Planck Institute fuer Astronomy and Astrophysics w Monachium, w Inter University Center for Astronomy and Astrophysics w Pune w Indiach, oraz kontrakt podoktorski na Wydziale Fizyki w University of Nevada, Las Vegas, USA. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk fizyczych w zakresie astronomii został nadany przez Radę Naukową CAMK PAN w Warszawie w kwietniu 2011 roku, na podstawie rozprawy pt. „Struktura i zmienność centralnego silnika odpowiedzialnego za zjawisko błysku gamma”. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 04 stycznia 2021 A. Janiuk otrzymała tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych. Od października 2010 roku Agnieszka Janiuk pracuje w Centrum Fizyki Teoretycznej PAN, najpierw na stanowisku adiunkta, a od jesieni 2011 roku na stanowisku profesora. W latach 2011-2015 pełniła funkcję Zastępcy Dyrektora CFT PAN, ds. naukowych i ogólnych. Od roku 2011 prowadzi tam swoją grupę badawczą, zajmującą się astrofizyką. W grupe tej pracowało do tej pory 5 doktorantów, 3 stażystów po doktoracie, powstała 1 praca magisterska, oraz odbyły się liczne staże naukowe, w których udział biorą studenci starszych lat fizyki i astronomii na uniwersytetach. Prof. Janiuk zajmuje się astrofizyką dysków akrecyjnych w układach podwójnych z gwiazdami, budową aktywnych jąder galaktyk i kwazarami, a także pochodzeniem rozbłysków gamma i nukleosyntezą pierwiastków ciężkich w tych obiektach. Jej najnowsze prace dotyczą modelowania procesu zapadania się masywnych gwiazd i powstawania czarnych dziur, a także sygnałów elektromagnetycznych towarzyszących zderzeniom gwiazd zwartych będących źródłami fal grawitacyjnych. Jest autorką ponad 120 publikacji z zakresu astrofizyki, kierowała kilkoma grantami z KBN, z Ministerstwa Nauki oraz z Narodowego Centrum Nauki. A. Janiuk jest członkinią Polskiego Towarzystwa Astronomicznego(w latach 2009-2011 była członkiem Zarządzu PTA), Europejskiego Towarzystaw Astronomicznego (od roku 2020 uczestniczy tam w pracach Grupy Roboczej Sustainability Working Group) oraz Międzynarodowej Unii Astronomicznej, gdzie uczestniczy w działalności Komisji B1 (Computational Astrophysics). W latach 2015 i 2019 została dwukrotnie członkinią Komitetu Astronomii Polskiej Akademii Nauk. Ponadto uczestniczy w pracach Krajowej Rady Astrofizyki Cząstek.