Choroby chroniczne – kierownikiem jest prof. dr hab. Justyna Rogalska
Choroby przewlekłe stanowią jeden z najpoważniejszych problemów zdrowotnych, z którymi przede wszystkim mierzą się społeczeństwa krajów rozwiniętych. Jak dotąd w znacznej mierze choroby te stanowią grupę schorzeń nieuleczalnych. Z tego powodu niezbędne jest prowadzenie szeroko zakrojonych badań zmierzających do wyjaśnienia ich patomechanizmów. Efekty tych prac badawczych będą mogły w przyszłości doprowadzić do opracowania skutecznych metod prewencji i efektywnych metod leczenia.
Grupa badawcza “Chronic Diseases Research Group” składa się z sześciu współistniejących ze sobą zespołów. Ich liderami są:
prof. dr hab. Justyna Rogalska – neurobiolog, fizjolog;
dr hab. Anna Brożyna, prof. UMK – biolog medyczny;
dr hab. Sylwia Wrotek, prof. UMK – immunolog;
prof. dr hab. Alina Woźniak – biolog medyczny;
dr hab. Mariusz Skowroński, prof. UMK – lekarz weterynarii, fizjolog;
dr hab. Maciej Harat, prof. UMK – lekarz medycyny, onkolog radioterapeuta.
We współpracy z zagranicznymi i krajowymi partnerami badamy różnorodne choroby przewlekłe, w tym nowotwory, zapalenie stawów, choroby neurodegeneracyjne, zapalenie wątroby i zaburzenia pigmentacyjne. Skupiamy się na badaniu szerokiego spektrum aspektów związanych ze schorzeniami chronicznymi – od czynników zwiększających ryzyko zachorowania (np. niedotlenienie, pole elektromagnetyczne, dysbioza), poprzez diagnostykę (identyfikacja nowych markerów, ulepszanie analizy obrazowania), do leczenia (innowacyjne terapie regeneracyjne, bioaktywne substancje pochodzenia naturalnego).
W naszych badaniach stosujemy różne metody laboratoryjne, takie jak np. techniki molekularne (wyciszanie genów, sekwencjonowanie DNA, qRT-PCR, CRISPR, Western Blot, ELISA, testy immunologiczne Bio-Plex Multiplex, cytometria przepływowa), analizy biochemiczne i techniki spektrofotochemiczne; techniki hodowli komórkowej (w tym dwuwymiarowe i trójwymiarowe modele hodowli komórkowej); techniki eksperymentalne na zwierzętach (chirurgia zwierząt, testy behawioralne, analiza temperatury ciała i aktywności ruchowej, elektrofizjologia, analiza krwi); mikroskopia (konfokalna, fluorescencyjna, optyczna, TEM); techniki obrazowania takiej jak PET/CT, PET/MR. W naszych badaniach pracujemy na materiale ludzkim jak i zwierzęcym. Przeprowadzane procedury lecznicze obejmują chirurgię, radioterapię, farmakoterapię, terapie biologiczne (mikrobiologiczne i komórki macierzyste).
Nasze hipotezy badawcze testujemy stosując różne podejścia: (a) in vivo – modele zwierzęce i zwierzęta gospodarskie, (b) ex vivo – komórki izolowane od pacjentów i zwierząt, (c) in vitro – w tym modele hodowli komórkowej 2D i 3D, (d) in situ – tkanki ludzkie i zwierzęce, (e) in silico – bazy danych i (f) badania kohortowe i ludzi.
Fot. Andrzej Romański
Prof. dr hab. Justyna Rogalska – jest pracownikiem Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK. Kieruje Katedrą Fizjologii Zwierząt i Neurobiologii. Urodziła się w 1971 roku w Grudziądzu. W 1995 r. ukończyła studia biologiczne na ówczesnym Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK w Toruniu, a w 1996 r. – studia podyplomowe na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK: Zarządzanie Finansami i Marketing. W 1996 roku rozpoczęła studia doktoranckie na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMK. W 2000 roku obroniła z wyróżnieniem rozprawę doktorską pt. “Anapireksja jako reakcja obrony przed skutkami niedotlenienia okołoporodowego u szczurząt” napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Michała Caputy i rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizjologii Zwierząt. Odbyła staże naukowe w Institute of Neurobiology, Slovak Academy of Sciences in Košice, Slovak Republic i w Endocrinology Unit, Centre for Cardiovascular Science, The Queen’s Medical Research in Endiburgh, University of Endiburgh, UK. W 2011 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. “Rola temperatury ciała i hiperferremii podczas symulowanego niedotlenienia porodowego w etiologii zaburzeń reakcji stresowych w cyklu życiowym szczura”. W 2016 r. została zatrudniona na etacie profesora nadzwyczajnego, a w 2017 r. objęła funkcję kierownika Zakładu Fizjologii Zwierząt (od 2019 – Katedra Fizjologii Zwierząt i Neurobiologii). W latach 2012-2016 sprawowała funkcję prodziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, a od 2019 r. jest zastępcą dyrektora Instytutu Biologii na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych. Od 2017 r. jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej (zespół nauk ścisłych i przyrodniczych, dyscyplina: nauki biologiczne). Zainteresownia badawcze prof. Rogalskiej dotyczą mechanizmów obrony przed niedotlenieniem u noworodków ssaków (obrona antyoksydacyjna, plastyczność mózgowa). W prowadzonych badaniach koncentruje się na korelacji pomiędzy wartością okołoporodowej temperatury ciała podczas ekspozycji na niedotlenienie a następczymi zaburzeniami rozwoju. Prof. Rogalska kierowała projektami badawczymi, w tym finansowanymi ze środków Narodowego Centrum Nauki. Pięciokrotnie otrzymała nagrodę Rektora UMK za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Etologicznego, Polskiego Towarzystwa Badań Układu Nerwowego i Federation of European Neuroscience Societies. Jest recenzentem wniosków badawczych w konkursach organizowanych przez Netherlands Organisation for Health Research and Development, Slovak Research and Development Agency i Czech Science Foundation. W ramach działalności dydaktycznej prowadzonej przez prof. Rogalską na uwagę zasługuje jej praca nad nowymi programami studiów jako Członka Wydziałowych Podkomisji ds. Efektów Kształcenia – dla kierunku biologia (przewodniczący), chemia medyczna oraz sport i wellness. Prowadzi specjalistyczne wykłady m.in. z neurobiologii, fizjologii stresu czy modeli zwierzęcych chorób psychicznych i neurodegeneracyjnych. Obecnie nowym kierunkiem badań Pani Profesor jest długoterminowy wpływ pola elektromagnetycznego na układ nerwowy. Jest kierownikiem grantu badawczego NCN OPUS zatytułowanego “Nowe spojrzenie na wpływ pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości na reakcje stresowe (50Hz) i plastyczność mózgową – efekt hormezy”.
